Jedyny znak

Poniedziałek, XXVIII Tydzień Zwykły, rok I, Łk 11,29-32

Gdy tłumy się gromadziły, Jezus zaczął mówić: "To plemię jest plemieniem przewrotnym. Żąda znaku, ale żaden znak nie będzie mu dany, prócz znaku Jonasza. Jak bowiem Jonasz był znakiem dla mieszkańców Niniwy, tak będzie Syn Człowieczy dla tego plemienia. Królowa z Południa powstanie na sądzie przeciw ludziom tego plemienia i potępi ich; ponieważ ona przybyła z krańców ziemi słuchać mądrości Salomona, a oto tu jest coś więcej niż Salomon. Ludzie z Niniwy powstaną na sądzie przeciw temu plemieniu i potępią je; ponieważ oni dzięki nawoływaniu Jonasza się nawrócili, a oto tu jest coś więcej niż Jonasz".

 

Żaden znak, oprócz znaku Jonasza, nie będzie dany. Pogubili się rodacy Jezusa w żądaniach znaków od Niego, mających potwierdzić Jego tożsamość. Jezus wskazuje im na jedyny znak, który ma decydujące znaczenie w odkryciu Jego zbawczej misji. Pod pojęciem "znaku Jonasza" rozumiemy wydarzenie zmartwychwstania Jezusa Chrystusa. Ostatecznie wiara i życie w blasku tego wielkanocnego zwycięstwa nad śmiercią, grzechem i Szatanem czynią z nas chrześcijan. Jeśli więc każdego dnia wszystkie wydarzenia będziemy przeżywać w zjednoczeniu z tym „jedynym znakiem”, wówczas będziemy podłączeni do niewyczerpywalnego źródła prawdziwej nadziei, pokoju i miłości.

Prośmy Ducha Świętego, by codziennie prowadził nas do odkrywania, że „tu jest coś więcej niż Salomon i Jonasz”, abyśmy mogli coraz pełniej żyć wyzwalającą prawdą Jezusowego zmartwychwstania.