Jeruzalem

Dziś obchodzimy uroczystość Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata.

Pan Jezus nie jest takim zwykłym królem, którego spotykamy w bajkach lub w telewizji. Niektórzy malarze przedstawiają co prawda Pana Jezusa w koronie z berłem, nawiązując do tego, że jest Królem. Ale On jest innym Królem. Jego królestwo też jest inne.

Każdy z nas ma jakieś powołanie. Są różne jego rodzaje. Bóg proponuje nam, żebyśmy byli lekarzami, nauczycielami, budowlańcami, mechanikami samochodowymi, kapłanami, małżonkami, rodzicami itd. Wszyscy jednak mamy jedno wspólne powołanie. Bóg zaprasza nas do świętości, szczęścia, do życia wiecznego w jedności z Nim. Stajemy się w ten sposób „uczestnikami zmartwychwstania”, przez które jesteśmy „równi aniołom” i dzięki któremu urastamy do miana „dzieci Bożych”.

Pokusą typowo ludzką jest zachowywanie się wielu w taki sposób, jakby funkcja, którą pełnią, miała być wręcz na wieki, na zawsze. I nawet im nie przyjdzie do głowy, że mając teraz, dzisiaj, jakąś tam władzę, za chwilę, za moment mogą zostać jej pozbawieni. Nie bez przyczyny funkcjonuje takie powiedzenie, że „szefem się bywa”. Tylko Chrystus ma wieczną władzę, tylko Jemu nikt jej odebrać nie może. Tylko On panuje na wieki. Ale co ważne: Jego panowanie jest nadal służbą ukochanym ludziom.

Wiele razy próbowano interpretować Świadków z wizji św. Jana przez skojarzenie z konkretnymi postaciami. I wciąż pojawiał się problem wyboru klucza, według którego trzeba szukać tych osób. A przecież Księga Apokalipsy jest księgą odsłonięcia – jakby odsunięcia jakiejś pokrywy. Dlaczego zatem nie można znaleźć jednego klucza lub zgodzić się na jedno wyjaśnienie?

Bóg jest artystą, a wszechświat jest Jego dziełem sztuki – miał powiedzieć św. Tomasz z Akwinu. W dzisiejszą uroczystość Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata warto się przyjrzeć tej drobince wielkiego Wszechświata, która nas otacza, każdemu stworzeniu, które powstało dzięki Niemu. Niech wzbudzi w nas zachwyt całe piękno otaczającej nas natury. Poznajmy Stwórcę poprzez oglądanie piękna Jego dzieł, bo jak uczy Księga Mądrości, głupi z natury są wszyscy ludzie, którzy nie poznali Boga: z dóbr widzialnych nie zdołali poznać Tego, który jest, patrząc na dzieła, nie poznali Twórcy, lecz ogień, wiatr, powietrze chyże, gwiazdy dokoła, wodę burzliwą lub światła niebieskie uznali za bóstwa, które rządzą światem. Jeśli urzeczeni ich pięknem, wzięli je za bóstwa – winni byli poznać, o ile wspanialszy jest ich Władca, stworzył je bowiem Twórca piękności (Mdr 13,1).

Odwaga Jezusa pewnie zadziwiła Heroda. Odważnie przyznaje się do tego, że jest Królem, chociaż wie, jaką za chwilę poniesie karę. Jest Królem, ale Jego królestwo nie jest z tego świata. Jego królowanie polega na odważnym dawaniu świadectwa o Bogu, Jego miłości i Jego misji, która polega na pokonaniu grzechu i zbawieniu świata. Ci wszyscy, którzy uwierzą Mu i pójdą za Nim, będą należeć do tego królestwa.