Jeśli ziarno…

Co więc Bóg złączył, tego człowiek niech nie rozdziela! – czytamy w dzisiejszej Ewangelii. Dla opisania owego złączenia małżonków Jezus używa obrazowego czasownika sydzéugnymi oznaczającego dosłownie zaprzężenie dwojga do jednego jarzma. O miłości małżeńskiej mówi się czasem, że jest „słodkim jarzmem”. Takie sformułowanie pojawia się m.in. w 1. Prefacji na Mszę za Nowożeńców (Mszał Rzymski, s. 470).

„Co Bóg złączył, człowiek niech nie rozdziela” – jakże często współczesny człowiek żyjący w sakramencie małżeństwa o tym zapomina. Sakrament małżeństwa to nie jest zabawa w kotka i myszkę, to nie jest jakaś wirtualna gra, ale rzeczywistość, której twórcą jest sam Bóg.

Mężczyzna i kobieta zostali powołani do małżeństwa w pełnej jedności, na wzór jedności, jaka panuje w Trójcy Przenajświętszej. Módlmy się o jedność i nierozerwalność małżeństwa.

Harmonia, która panuje w Bogu będącym Najdoskonalszą Harmonią, została udzielona wszelkiemu stworzeniu, w tym człowiekowi. By mężczyzna nie był sam, by jego życie upływało w harmonii, stworzył kobietę, by się wzajemnie dopełniali. Po grzechu pierworodnym wszystko runęło. Tylko Bóg ocalał, aby nas ocalić i doprowadzić do harmonii w wieczności.

Słyszę dziś i nie mogę się nacieszyć jednym z najpiękniejszych zdań w całej Biblii: „Przyznaję, że dotąd jedynie słyszałem o Tobie, lecz teraz ujrzałem Cię na własne oczy. Dlatego odwołuję wszystko, co dotąd mówiłem (…)” (Hi 42,5-6a wg NPD).

Pan Jezus bardzo często dyskutował z faryzeuszami o prawie Bożym i o tym, jak Żydzi powinni żyć. W dzisiejszym fragmencie Ewangelii przedstawia swoje spojrzenie na małżeństwo. 

Gdy kobieta i mężczyzna bardzo się kochają, zawierają w obecności Boga sakrament małżeństwa, aby od tego momentu połączyć się i żyć już nie jak dwie osoby, lecz jedna. Dzięki zawarciu sakramentu Bóg jest z nimi i im błogosławi w całym życiu. Jeśli mama i tata we dwójkę będą przyjaciółmi Jezusa, On również będzie z nimi codziennie przebywać, pomagać im poprzez dary Ducha Świętego w pracy czy wychowywaniu dzieci. 

Cieszcie się, że wasze imiona zapisane są w niebie – mówi Jezus do swoich uczniów. I te same słowa wypowiada dziś do nas. Kiedy uświadomimy sobie, co to znaczy, kiedy uwierzymy Jego Słowu – wtedy zrozumiemy, dlaczego dzieją się niezwykłe rzeczy, gdy opowiadamy innym o Jezusie. Jeśli Go naśladujemy, z wiarą w Jego Miłość idziemy do innych – On sam osobiście JEST z nami! Jeżeli ze Słowem Bożym idziemy w każdy nowy dzień – jesteśmy zapisani w Jego Sercu! W Bożym Szczęściu! W Niebie!