Jezus Chrystus

A to jest życie wieczne: aby znali Ciebie, jedynego prawdziwego Boga, oraz Tego, którego posłałeś, Jezusa Chrystusa. Ja Ciebie otoczyłem chwałą na ziemi przez to, że wypełniłem dzieło, które Mi dałeś do wykonania. A teraz Ty, Ojcze, otocz Mnie u siebie tą chwałą, którą miałem u Ciebie pierwej, zanim świat powstał. Objawiłem imię Twoje ludziom, których Mi dałeś ze świata. Twoimi byli i Ty Mi ich dałeś, a oni zachowali słowo Twoje. Teraz poznali, że wszystko, cokolwiek Mi dałeś, pochodzi od Ciebie. Słowa bowiem, które Mi powierzyłeś, im przekazałem, a oni je przyjęli i prawdziwie poznali, że od Ciebie wyszedłem, oraz uwierzyli, żeś Ty Mnie posłał. Ja za nimi proszę, nie proszę za światem, ale za tymi, których Mi dałeś, ponieważ są Twoimi. Wszystko bowiem moje jest Twoje, a Twoje jest moje, i w nich zostałem otoczony chwałą. Już nie jestem na świecie, ale oni są jeszcze na świecie, a Ja idę do Ciebie.

Jedyne miejsce w Ewangelii (J 17,3), gdzie sam Jezus nazywa siebie Jezusem Chrystusem. "A to jest życie wieczne: aby znali Ciebie, jedynego prawdziwego Boga oraz Tego, którego posłałeś, Jezusa Chrystusa" (J 17,3).

Spójrzmy na to Jedyne Imię i więcej niż Imię, nie poprzez osiągnięcia teologii czy całej Biblii, ale przez pryzmat tych kilku zdań z siedemnastego rozdziału św. Jana.  

„Wszystko bowiem moje jest Twoje, a Twoje jest moje” – tak mówi Jezus o Ojcu i sobie. Słowo „wszystko” ustawia nam wszystko, co możemy pomyśleć o Osobie Jezusa. Jezus Chrystus jest równy Ojcu w dzieleniu życia, poznania, władzy, chwały… wszystkiego. Tak samo troski Ojca to również troski Syna, a pragnienia Ojca odbijają się w Sercu Syna.

Jezus Chrystus mówi, że ma misję na ziemi, wśród ludzi i tę misję wypełnił. Miał chwałę Ojca przed stworzeniem świata i będzie ją posiadał po powrocie do Ojca. Dzieli z Ojcem władzę „nad każdym człowiekiem”, ponieważ nas stworzył, a teraz – kiedy zgubiliśmy z naszej winy drogę – troszczy się miłosiernie o każde swoje dziecko, każdemu więc z nas, ludzi, przekazuje wiedzę o Bogu. Ta wiedza nie zaspokaja naszej ciekowości, ale prowadzi do wiary, bo jest to żywe słowo Boga. Poznanie więc i wiedza, która pochodzi z Serca Jezusa Chrystusa, daje życie wieczne. 

Jezus Chrystus to niewymowna miłość i miłosierdzie, które ogarnia każdego i każdego prowadzi ku sobie, ku życiu wiecznemu. Jest to droga dla wielu bardzo tajemnicza (zakryta przed oczami innych, a może i przed nimi samymi do czasu) i może być długa, ale droga ku życiu wiecznemu. Od człowieka zależy, czy podda się tym miłosiernym wskazaniom.   

Jezus Chrystus wznosi oczy w górę i modli się za nas do Ojca.