Jezus płacze

Czwartek, XXXIII Tydzień Zwykły, rok II, Łk 19,41-44

Powalą na ziemię ciebie i twoje dzieci z tobą i nie zostawią w tobie kamienia na kamieniu za to, żeś nie rozpoznało czasu twojego nawiedzenia.

 

    Jezus płacze nad miastem, które kocha. Żal Mu tych istnień, które nie wiedzą, że nadciąga zagłada. Pojawiają się tajemnicze słowa: „gdybyś i ty poznało w ten dzień to, co służy pokojowi! Ale teraz zostało to zakryte przed twoimi oczami”. Można uważać, że Jerozolima miała swoją szansę, by ocaleć, ale teraz bezpowrotnie tę szansę straciła. Teraz już nie zobaczy tego, co służy pokojowi. To, co Pan Jezus mówi o Jeruzalem, jest straszne i przerażające. Wyobraźmy sobie miasto otoczone przez nieprzyjaciół, z którego nie zostanie kamień na kamieniu, a jego dzieci zostaną powalone na kolana.

    Dlaczego się tak stanie? To nie kara, to konsekwencja. Stanie się tak, ponieważ nie rozpoznało czasu swego nawiedzenia, bo odtrąciło Mesjasza.

Przeczytaj inne komentarze Eli i Benka