Kiedy odchodzimy od Pana Boga

„Dla nieśmiertelności bowiem Bóg stworzył człowieka”. To zdanie w pełni odzwierciedla to, co kryje się w sercu każdego z nas – pragnienie nieśmiertelności. Bo to jest największe marzenie człowieka. Żyć wiecznie… To nasze pragnienie bierze się właśnie z Boga, który tak, a nie inaczej stworzył człowieka. I to był stan harmonii. Jednak człowiek odrzucił ją i zgrzeszył. Grzech burzy Boży zamysł. I to on przynosi nam śmierć, tę cielesną, ale także i tę duchową.

Bóg lubi zaskakiwać – przekonujemy się o Jego nieskończonej pomysłowości, która wymyka się ludzkim sposobom pojmowania rzeczywistości właściwie od chwili stworzenia. Wtedy wszystko wydarzyło się przez Słowo, które zapragnęło uczynić świat przestrzenią dla rozpoznania i przyjęcia Miłości. A później przez historię poszczególnych ludzi Stwórca objawiał nie tylko żywe zainteresowanie, ale wkraczał bez skrępowania w rzeczywistość, by ją nasycać miłosierdziem.

Co oznacza pójście za Jezusem? Czy podobnie jak uczony w Piśmie z dzisiejszej Ewangelii chcemy widocznych cudów i korzyści materialnych? Człowiek ten w pójściu za Panem Jezusem upatrywał samych plusów. Był pod wielkim wrażeniem nauki oraz znaków, jakie czynił Jezus. Przecież jeśli zachorowałby, Pan Jezus natychmiast by go uzdrowił, tak jak uzdrowił już wielu, a jeśli byłby głodny, zostałby nakarmiony. W końcu Pan Jezus rozmnażał chleb i karmił tłumy.

Pan Jezus działa cuda teraz, dziś! Tak jak działał kiedyś, gdy uzdrowił córeczkę przełożonego synagogi. Ty i ja możemy Go prosić, o co tylko chcemy. Możemy zwracać się o zdrowie dla Mamy i Taty, dla Babci i Dziadka, dla tych wszystkich, którzy tego potrzebują. Pan Jezus słucha i pomaga. Módl się dziś, jutro i nie ustawaj w prośbach do Pana Boga.

Po pięknym spotkaniu z Jezusem niektórzy chcieli iść za Nim, chcieli być przy Nim, chcieli mieć Go na wyciągnięcie ręki, chcieli być jak On. W sumie piękne pragnienia zrodziły się w sercach niektórych z nich. Wydawałoby się, że sam Jezus powinien się z tego ucieszyć. Właściwie mógłby pomyśleć: to sukces! Mimo tego do jednego z tych ochotników mówi: Lisy mają nory i ptaki powietrzne – gniazda, lecz Syn Człowieczy nie ma miejsca, gdzie by głowę mógł oprzeć. A drugiemu z nich, który chce jeszcze wypełnić ostatnią posługę względem swojego zmarłego ojca, odpowiedział: Pójdź za Mną, a zostaw umarłym grzebanie ich umarłych (patrz: Mt 8, 18-22).

W dzisiejszym fragmencie Ewangelii moją uwagę zwróciły słowa Jezusa „Dziecko nie umarło, tylko śpi”.

Przypomniały mi bowiem ważną prawdę, że wierzący chrześcijanin nie umiera, tylko udaje się na spoczynek, zasypia, ponieważ śmierć jest tylko chwilą, po której człowiek zmartwychwstaje (biskup Łazarz Puhalo).

Zapewnia nas o tym choćby św. Paweł, pisząc, iż nie chce, abyśmy byli w niewiedzy co do tych, którzy zasnęli, abyśmy się nie smucili jak inni, którzy nie mają nadziei (1 Tes 4,13).