Kierunek życia

Środa, III Tydzień Wielkiego Postu, rok II, Mt 5,17-19

Jezus powiedział do swoich uczniów: «Nie sądźcie, że przyszedłem znieść Prawo albo Proroków. Nie przyszedłem znieść, ale wypełnić. Zaprawdę bowiem, powiadam wam: Dopóki niebo i ziemia nie przeminą, ani jedna jota, ani jedna kreska nie zmieni się w Prawie, aż się wszystko spełni. Ktokolwiek więc zniósłby jedno z tych przykazań, choćby najmniejszych, i uczyłby tak ludzi, ten będzie najmniejszy w królestwie niebieskim. A kto je wypełnia i uczy wypełniać, ten będzie wielki w królestwie niebieskim».

 

Pan Bóg stworzył człowieka z miłości i dla miłości. Tak jak Bóg jest pełnią miłości, tak miłością ma być życie człowieka. Miłość zaś w swojej istocie polega na zachowywaniu przykazań. Wiele razy przypomina o tym sam Jezus. Przestrzega też przed próbą lekceważenia któregokolwiek z przykazań.

W rozmowie ze swoimi uczniami Jezus podkreśla, że nawet jota, czyli niewielki przecinek, najmniejsza hebrajska litera, nie będzie zmieniona w tym, co Bóg objawił.

Zatem przykazania nie powinny być dla nas obciążeniem, lecz wielkim obdarowaniem i wyróżnieniem. Niech one nadają kierunek każdemu dniowi naszego życia.