Koniec niewoli

"Krótko wam napisałem" – stwierdza dziś w czytaniu św. Piotr. Krótko, ale bardzo konkretnie. Pouczenia pierwszego papieża wzywają nas do pokory. Jeśli będziemy próbowali skrzywdzić samych siebie lub innych, napotkamy sprzeciw ze strony Boga. Jeśli będziemy próbowali sami dźwigać swoje problemy, nie doświadczymy w pełni tego, jak Bogu na nas zależy. Krótko mówiąc, za wszelką cenę starajmy się trwać w Chrystusie.

Gdy odprawiali publiczne nabożeństwo i pościli, rzekł Duch Święty: „Wyznaczcie mi już Barnabę i Szawła do dzieła, do którego ich powołałem”.

W tym momencie zaczyna się misja Kościoła wśród pogan. Ma to miejsce między 46 a 49 rokiem. Dotąd w pierwszych 12 rozdziałach Dziejów Apostolskich widzieliśmy powstawanie i działanie Kościoła-Matki na Syjonie w Jerozolimie, w nim historię św. Piotra. Odtąd do końca księgi śledzić będziemy rodzenie się Kościoła-Córki na ziemiach Azji Mniejszej, Grecji aż po Rzym, a w nim drogę życiową i losy św. Pawła.

Pan Jezus, zanim wstąpił do nieba, przekazał Apostołom konkretne polecenie i wskazówki, co należy czynić, aby zostać zbawionym. I tak ruszyli oni w świat i szerzyli Jego słowo, przebaczali grzechy w imię Chrystusa, a nawet uzdrawiali. Następcami uczniów Jezusa są dziś kapłani oraz osoby duchowne – siostry oraz bracia zakonni.

Jezus zachęca nas do poznawania Słowa, które dał nam Bóg, abyśmy zostali zbawieni. Czytając Słowo Boże, możemy coraz bardziej wchodzić w relację z Bogiem, a dzięki temu nasze życie nie będzie kierowało się w stronę ciemności. Codzienny trud szukania Boga, próba usłyszenia Jego wołania z pewnością odmieni nasze życie. Nawet kiedy zejdziemy z drogi, którą przygotował dla nas Pan, to On nas nie potępi, nie zostawi nas samych. Będzie zawsze czekał, gotów nam towarzyszyć, pozwalając od nowa spróbować podnieść się z naszego upadku i pokonać nasze słabości.

Odchodząc z tego świata do Ojca, Chrystus polecił uczniom iść na cały świat i głosić Ewangelię. Uczynił ich tym samym uczestnikami swojej misji. Jego życie ograniczyło się w czasie i przestrzeni, jednak głoszenie Ewangelii przez uczniów ma ogarnąć cały świat oraz ludzi wszystkich wieków. Dlaczego właśnie głoszenie Ewangelii, czyli Dobrej Nowiny, jaką przyniósł Jezus, było tak ważne? Jak wyjaśni nam potem św. Paweł w swoich listach, z głoszenia i słuchania Ewangelii rodzi się wiara, a ta z kolei prowadzi do zbawienia. Zbawienie zaś wszystkich ludzi jest największym pragnieniem Ojca Niebieskiego. Jak to się dokonuje?

Dzisiaj Jezus powierza nam misję. Mamy głosić Ewangelię – Dobrą Nowinę tam, gdzie toczy się moje życie, moja codzienność. Nasz Mistrz nas zapewnia: jeśli Mu uwierzymy, będziemy w Jego imię dokonywać rzeczy po ludzku niemożliwych.

Czy wierzę we wszystko, co powiedział Jezus?