Kto jest naszym bliźnim?

Poniedziałek, XXVII Tydzień Zwykły, rok I, Łk 10,25-37

On rzekł: Będziesz miłował Pana, Boga swego, całym swoim sercem, całą swoją duszą, całą swoją mocą i całym swoim umysłem; a swego bliźniego jak siebie samego. Jezus rzekł do niego: Dobrześ odpowiedział. To czyń, a będziesz żył. Lecz on, chcąc się usprawiedliwić, zapytał Jezusa: A kto jest moim bliźnim? Jezus nawiązując do tego, rzekł: Pewien człowiek schodził z Jerozolimy do Jerycha i wpadł w ręce zbójców. Ci nie tylko że go obdarli, lecz jeszcze rany mu zadali i zostawiwszy na pół umarłego, odeszli. Przypadkiem przechodził tą drogą pewien kapłan; zobaczył go i minął. Tak samo lewita, gdy przyszedł na to miejsce i zobaczył go, minął. Pewien zaś Samarytanin, będąc w podróży, przechodził również obok niego. Gdy go zobaczył, wzruszył się głęboko: podszedł do niego i opatrzył mu rany, zalewając je oliwą i winem; potem wsadził go na swoje bydlę, zawiózł do gospody i pielęgnował go. Następnego zaś dnia wyjął dwa denary, dał gospodarzowi i rzekł: Miej o nim staranie, a jeśli co więcej wydasz, ja oddam tobie, gdy będę wracał. Któryż z tych trzech okazał się, według twego zdania, bliźnim tego, który wpadł w ręce zbójców? On odpowiedział: Ten, który mu okazał miłosierdzie. Jezus mu rzekł: Idź, i ty czyń podobnie!

 

Kto jest naszym bliźnim? To tak, jakbyśmy zapytali kogo mam bronić i na kogo mogę liczyć w potrzebie. Czy są nimi ci, których zaliczam do grona rodziny, przyjaciół i rodaków. To właśnie oni nasi najbliżsi nas rozczarowują, porzucają i zapominają, gdy jesteśmy w potrzebie. W biedzie pomoc przychodzi właśnie stąd, skąd się jej najmniej spodziewamy, może nawet od samych nie przyjaciół. 

Dla chrześcijanina każdy człowiek jest bliźnim. Dlatego chrześcijanin musi nieustannie czynić wysiłki aby ten mur uprzedzeń ciągle obalać. A tym narzędziem jest miłość!