Lament Zbawiciela

Środa, XXI Tydzień Zwykły, rok I, Mt 23,27-32

Jezus przemówił tymi słowami: «Biada wam, uczeni w Piśmie i faryzeusze obłudnicy, bo podobni jesteście do grobów pobielanych, które z zewnątrz wyglądają pięknie, lecz wewnątrz pełne są kości trupich i wszelkiego plugastwa. Tak i wy z zewnątrz wydajecie się ludziom sprawiedliwi, lecz wewnątrz pełni jesteście obłudy i nieprawości. Biada wam, uczeni w Piśmie i faryzeusze obłudnicy, bo budujecie groby prorokom i zdobicie grobowce sprawiedliwych oraz mówicie: „Gdybyśmy żyli za czasów naszych przodków, nie bylibyśmy ich wspólnikami w zabójstwie proroków”. Przez to sami przyznajecie, że jesteście potomkami tych, którzy mordowali proroków. Dopełnijcie i wy miary waszych przodków!».

 

Dzisiejszą swoją mowę, adresowaną do uczonych w Piśmie i faryzeuszy, Jezus zaczyna od słowa: „Biada wam” (gr. ouai). W ustach Jezusa nie ma ono wydźwięku oskarżenia, potępienia czy wręcz złorzeczenia. Oznacza głęboki lament Zbawiciela, Jego żal, wręcz litość i płacz nad ludźmi, którym wydaje się, że spełniają wolę Bożą, skrupulatnie zachowując Prawo, studiują je, otaczają wielkim szacunkiem, żyją w wielkiej wierności Prawu Bożemu, przez co czują się lepsi od innych. W swoich oczach i oczach współziomków uchodzą za ludzi niezmiernie religijnych. Tymczasem Jezus użala się i płacze nad taką religijną postawą człowieka. Używa wręcz wstrząsającego porównania. Mówi, że tacy ludzie przypominają pobielane groby: z zewnątrz pięknie zadbane i ozdobione, wewnątrz rozkładające się i cuchnące zgnilizną. Dla Jezusa zatem człowiek pokładający ufność w swojej religijnej wierności i doskonałości jest niczym już umarły, powiedzielibyśmy: „żyjący trup”, bo to nie wierność Prawu daje człowiekowi nowe życie, ale jedynie Duch Święty, który jest Duchem komunii, a nie podziału.

W obliczu tego zdecydowanego słowa Bożego zbadajmy dziś nasze serce. Jeżeli jest w nim jakakolwiek, choćby najmniejsza, skłonność do wywyższania się, osądzania innych jako gorszych od nas, porównywania się z innymi, oznacza to, że także nad nami Jezus płacze. Także do nas kieruje swoje: „Biada wam”, ale nie po to, by nas oskarżyć, ale po to, by błagać za nami Ojca: „Ojcze, przebacz im, bo nie wiedzą, co czynią!” i w ten sposób wypraszać nam Ducha Świętego, który jest Dawcą nowego życia w Chrystusie.