Matka

Niewiasto, oto syn Twój. Następnie rzekł do ucznia: Oto Matka twoja. I od tej godziny uczeń wziął Ją do siebie.

       Każdy z nas kiedyś już stanął, stoi lub stanie pod krzyżem. I co wtedy? Wielu z nas zamyka oczy, chowa głowę w piasek i udaje, że nic się nie stało. Jest to jednak okłamywanie samego siebie, bowiem odwrócenie głowy od problemu, wcale go nie rozwiąże. Co może i co powinniśmy wtedy zrobić? Jako wskazówka przychodzą mi do głowy słowa pewnej piosenki:

1. Jeśli masz chwile smutne w swym życiu, powierz się Matce.

Kiedy rozpacz rozpiera twe serce, ofiaruj się Jej.

2. Kiedy ruszasz w daleką wędrówkę, powierz się Matce.

Gdy na szlaku zaskoczy cię burza, ofiaruj się Jej.

3. Jeśli zgubisz swą drogę do Boga, powierz się Matce.

Gdy w twym serce znów gości trwoga, ofiaruj się Jej.

Ref. Matce, która pod krzyżem stała,

Matce, która się z Synem żegnała.

Która uczyć cię będzie pokory,

Cierpienie znieść ci pomoże.

Matka, która pod krzyżem stała,

Matka, która się z Synem żegnała

Która Cię będzie uczyć pokory,

Cierpienie znieść ci pomoże.