Miłość i miłosierdzie

Piątek, Wspomnienie NMP, Wspomożycielki Wiernych (24 maja), rok I, J 15,12-17

Jezus powiedział do swoich uczniów: „To jest moje przykazanie, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja was umiłowałem. Nikt nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś życie swoje oddaje za przyjaciół swoich. Wy jesteście przyjaciółmi moimi, jeżeli czynicie to, co wam przykazuję. Już was nie nazywam sługami, bo sługa nie wie, co czyni pan jego, ale nazwałem was przyjaciółmi, albowiem oznajmiłem wam wszystko, co usłyszałem od Ojca mego. Nie wyście Mnie wybrali, ale Ja was wybrałem i przeznaczyłem was na to, abyście szli i owoc przynosili i by owoc wasz trwał - aby wszystko dał wam Ojciec, o cokolwiek Go prosicie w imię moje. To wam przykazuję, abyście się wzajemnie miłowali”.

 

Pan Jezus niejednokrotnie zaskakiwał wiele osób głoszoną przez siebie nauką. Na pewno wbrew obowiązującemu prawu było głoszenie przykazania miłości. Jezus zrywa z dotychczas istniejącą zasadą zemsty na rzecz miłosierdzia, miłości i wybaczania. 

Przykazanie miłości jest najważniejszym i największym przykazaniem zostawionym nam przez Pana Jezusa. Okazywanie wzajemnej miłości ma wielką siłę: potrafi zmienić czyjeś życie, pogodzić skłócone osoby i usunąć to, co je dzieliło.

Jezus wzywa nas dzisiaj do ciągłego miłowania. Wzywa nas również do głoszenia Ewangelii miłości wszystkim dookoła. Każdego dnia powinniśmy okazywać miłość słowem, gestem lub dobrym uczynkiem. Mamy wzajemnie obdarzać się dobrocią, miłością, życzliwością i szacunkiem. Wtedy rzeczywiście staniemy się Bożymi przyjaciółmi, prawdziwymi uczniami i świadkami Jezusa.