Miłować...

Zbliżył się także jeden z uczonych w Piśmie i zapytał Go: Które jest pierwsze ze wszystkich przykazań? Jezus odpowiedział: Pierwsze jest: Słuchaj, Izraelu, Pan Bóg nasz, Pan jest jeden. Będziesz miłował Pana, Boga swego, całym swoim sercem, całą swoją duszą, całym swoim umysłem i całą swoją mocą. Drugie jest to: Będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego. Nie ma innego przykazania większego od tych. Rzekł Mu uczony w Piśmie: Bardzo dobrze, Nauczycielu, słusznieś powiedział, bo Jeden jest i nie ma innego prócz Niego. Miłować Go całym sercem, całym umysłem i całą mocą i miłować bliźniego jak siebie samego daleko więcej znaczy niż wszystkie całopalenia i ofiary. Jezus widząc, że rozumnie odpowiedział, rzekł do niego: Niedaleko jesteś od królestwa Bożego. I nikt już nie odważył się więcej Go pytać.

„Miłować Go całym sercem, całym umysłem i całą mocą i miłować bliźniego jak siebie samego daleko więcej znaczy niż wszystkie całopalenia i ofiary.”

Każdego kto otworzy się na te miłość obdarowuje łaską miłowania – miłowania Boga, siebie samego i bliźniego. Sami z siebie nic nie możemy uczynić. Sami z siebie nie potrafimy kochać.

Ukochać Boga ponad wszystko, postawić Go na pierwszym miejscu w życiu to wielkie szczęście i błogosławieństwo.  To łaska z którą Bóg sam, pierwszy wychodzi do człowieka. Ta sama miłość Boża uzdalnia nas do pokochania siebie takimi jakimi jesteśmy, z naszym grzechem, z naszą słabością – dlatego że to Bóg pierwszy nas umiłował. Pokochać siebie to  zaakceptować, że właśnie takiemu Bogu się podobam, bo to On mnie stworzył. Ukochać siebie To też ukochać Boga, który zamieszkuje najgłębsze  pokłady naszej duszy. 

Kochać bliźniego jak siebie samego, to raczej usprawiedliwiać niż oskarżać, to przebaczać,  to życzyć drugiemu zawsze dobra i prawdziwego szczęścia płynącego z umiłowania Boga i jego woli. Kochać bliźniego to cieszyć się jego szczęściem, jak i współczuć w cierpieniu. Kochać bliźniego, to kochać Boga samego, bo „wszystko, co uczyniliście jednemu z braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili”

Pierwsze przykazanie zaprasza nas do kontemplacji Boga, drugie  - miłować bliźniego – jest owocem tej kontemplacji, jest konkretnym działaniem w kierunku drugiego człowieka, widząc w nim mojego brata, siostrę, widząc oblicze samego Boga.
Wiara przeminie, nadzieja przeminie, miłość zaś pozostanie, ten kto to zrozumiał i tym żyje „niedaleko jest od Królestwa Bożego”.

Fot. sxc.hu