Mistrz burz i wiary

W dzisiejszej Ewangelii widzimy, jak Maryja i Józef ofiarują Bogu najcenniejszy skarb, jaki mają – swego pierworodnego Syna.

Rozważając tę scenę, często zastanawiałem się, co takiego mógłbym ofiarować Bogu, co by Go zadowoliło, jaki dar byłby dla Niego najlepszy, najgodniejszy.

„Gdy upłynęły dni oczyszczenia Maryi (…)” – według Prawa Mojżeszowego kobieta po urodzeniu dziecka była nieczysta: kiedy urodził się chłopiec – czterdzieści dni, natomiast po urodzeniu dziewczynki – osiemdziesiąt. Zatem po owych czterdziestu dniach Maryja wraz z Józefem wypełniają prawo. Jezus na samym początku oddany zostaje Ojcu. Należy do Boga.

Każde spotkanie z Panem wymaga przygotowania serca, pewnej duchowej pracy. Kiedy bowiem wpadniesz na pomysł, by rozmowę z Bogiem traktować jako przerywnik w przerwie meczu, filmu czy gry, to się nie dziw, że w myślach nadal pozostanie mecz, film i gra, a nie Stwórca. Zrób Bogu przestrzeń do działania i najpierw się wycisz. Potem opowiedz o sobie i swoich sprawach. A resztą zajmie się Pan.

Gdy Abram usłyszał głos, który zaproponował mu lech lecha, które było nie tylko odejściem od tego, do czego był przyzwyczajony przez ostatnie 75 lat swojego życia, ale wręcz „śmiercią dla wszystkiego, co było wokół”, nie wahał się ani chwili – natychmiast uwierzył obietnicy spełnienia jego największych marzeń. I ćwierć wieku później przekonał się o prawdomówności Boga, gdy roześmiany trzymał na swoich drżących kolanach syna, który był „uśmiechem Boga” (Icchak).

Dziś obchodzimy pamiątkę ofiarowania Bogu małego Jezusa w świątyni jerozolimskiej. Po czterdziestu dniach od narodzenia Pana Jezusa Jego rodzice zanieśli Go, aby zgodnie ze zwyczajem żydowskim ofiarować Bogu swoje dziecko w podziękowaniu za uwolnienie Izraelitów z niewoli egipskiej. Przebywali wtedy w świątyni starzec Symeon i prorokini Anna, którzy rozpoznali w Jezusie obiecanego Mesjasza. Były to pobożne osoby, które spędzały wiele czasu na modlitwie i dostąpiły łaski zobaczenia małego Jezusa pośród wszystkich ludzi obecnych tego dnia w świątyni.

Jak ważny jest odpoczynek. I to nie tylko odpoczynek na końcu dnia, kiedy sen każe nareszcie wyłączyć TV, telefony, gry, hałasujące sprzęty i zgasić światło, żeby móc wreszcie zasnąć. Również odpoczynek właśnie od tłumu – od nawału wiadomości, informacji, przewijających się w naszych mediach społecznościowych setek osób i historii.