Mój Bóg Miłosierny...

Poniedziałek, II Tydzień Wielkiego Postu, rok II, Dn 9,4b-10

Nie byliśmy posłuszni Twoim sługom, prorokom, którzy przemawiali w Twoim imieniu do naszych królów, do naszych przywódców, do naszych przodków i do całej ludności kraju. U Ciebie, Panie, sprawiedliwość, a u nas wstyd na twarzach, jak to jest dziś u nas – mieszkańców Judy i Jerozolimy, i całego Izraela, u bliskich i dalekich, we wszystkich krajach, dokąd ich wypędziłeś z powodu niewierności, jaką Ci okazali. Panie! Wstyd na naszych twarzach, naszych królów, naszych przywódców i naszych ojców, bo zgrzeszyliśmy przeciw Tobie. Ale Pan, Bóg nasz, jest miłosierny i okazuje łaskawość, mimo że zbuntowaliśmy się przeciw Niemu i nie słuchaliśmy głosu Pana, Boga naszego, by postępować według wskazań, które nam dał przez swoje sługi, proroków.

Niesamowite jest to, jak dzięki Jezusowi, zmieniło się nasze doświadczenie Boga. Pozostało ze Starego Testamentu to niezmienne, tzn. człowiek: Zgrzeszyliśmy, zbłądziliśmy, popełniliśmy nieprawość i zbuntowaliśmy się, odstąpiliśmy od Twoich przykazań. Ale Bóg, który się przedstawił człowiekowi w Jezusie jest pełen czułości, miłosierdzia i otula nas za każdym razem, gdy sami siebie ranimy upadkami. Po prostu mój Bóg Miłosierny...