Należeć do dwóch Rodzin

Wtorek, III Tydzień Zwykły, rok II, Mk 3,31-35

Nadeszła Matka Jezusa i bracia i stojąc na dworze, posłali po Niego, aby Go przywołać. A tłum ludzi siedział wokół Niego, gdy Mu powiedzieli: «Oto Twoja Matka i bracia na dworze szukają Ciebie». Odpowiedział im: «Któż jest moją matką i którzy są moimi braćmi?» I spoglądając na siedzących dokoła Niego, rzekł: «Oto moja matka i moi bracia. Bo kto pełni wolę Bożą, ten jest Mi bratem, siostrą i matką».

 

„Odpowiedział im: Któż jest moją matką i [którzy] są braćmi? I spoglądając na siedzących dokoła Niego, rzekł: Oto moja matka i moi bracia. Bo kto pełni wolę Bożą, ten Mi jest bratem, siostrą i matką” (Mk 3,33-35).

To niesamowite, móc należeć do dwóch Rodzin – ludzkiej i Bożej. Każda z nich daje nam tyle możliwości rozwoju. Ludzka – rodzice, rodzeństwo i kuzyni zawsze są blisko. Wspierają słowem i czynem. Boża składa się z wszystkich osób wierzących – które zawsze modlą się za siebie wzajemnie, modlą się w jednym miejscu, razem formują się w różnych wspólnotach.

Ludzkiej Rodziny nie mogę się wyrzec. Zawsze będę miał tych samych Rodziców, Braci i Siostry. Mogę być daleko od nich, ale oni zawsze będą moją rodziną. Choć będę w niej niezrozumiany, mimo to będzie moja pierwsza, najważniejsza Rodzina.

Rodzinę Jezusa mogę szybko stracić, jeśli nie będę każdego dnia szukał woli Bożej. Słuchać Jezusa, iść za Nim każdego dnia, być wiernym drodze życiowej, którą Ci wskazał, żyć sakramentami świętymi – to czynniki przynależności do tejże Rodziny. Jezus zawsze mnie zrozumie, wysłucha, przytuli, doradzi.

Podziękuj dzisiaj za Twoją Rodzinę, tę ludzką oraz tę Bożą. Obie są niesamowitym dla mnie i dla Ciebie darem, o który warto dbać.