Narodzić się powtórnie...

Wtorek, II Tydzień Wielkanocny, rok II, J 3,7b-15

Jezus powiedział do Nikodema: «Trzeba wam się powtórnie narodzić. Wiatr wieje tam, gdzie chce, i szum jego słyszysz, lecz nie wiesz, skąd przychodzi i dokąd podąża. Tak jest z każdym, który narodził się z Ducha». Na to rzekł do Niego Nikodem: «Jakżeż to się może stać?». Odpowiadając na to, rzekł mu Jezus: «Ty jesteś nauczycielem Izraela, a tego nie wiesz? Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci, że to mówimy, co wiemy, i o tym świadczymy, co widzieliśmy, a świadectwa naszego nie przyjmujecie. Jeżeli wam mówię o tym, co ziemskie, a nie wierzycie, to jakżeż uwierzycie temu, co wam powiem o sprawach niebieskich? I nikt nie wstąpił do nieba, oprócz Tego, który z nieba zstąpił – Syna Człowieczego. A jak Mojżesz wywyższył węża na pustyni, tak trzeba, by wywyższono Syna Człowieczego, aby każdy, kto w Niego wierzy, miał życie wieczne».

 

Kiedy byliśmy dziećmi, wielu z nas wybiegało myślami i planami do dorosłego życia. Od słów: „Gdy dorosnę...” zaczynało się wiele ambitnych refleksji.

Jednak w miarę przybywania lat zdarza się, że odzywa się tęsknota za młodością, za tamtymi latami, które kipiały entuzjazmem, spontanicznością i czasami beztroską...

I chyba każdy z nas chociaż raz w życiu rozważał, co by uczynił, jak by żył, gdyby dane mu było zacząć życie od nowa. Co bym zmienił? Jakich błędów bym nie popełnił? Jakich okazji do uczynienia dobra bym nie zmarnował?...

Ale do tych rumieńców wyobraźni często dość szybko dołącza się obawa, lęk przed ponownym przeżywaniem trudnych chwil, często niezależnych od nas: choroby, śmierci bliskich osób, niezrozumienia, braku akceptacji, doznanych krzywd...

Zestawienie strat i zysków ponownych narodzin w ludzkim ciele – jedynie w ziemskich kategoriach i wyobrażeniach – niesie ze sobą zbyt wiele niewiadomych, a tym samym zbyt wiele obaw, które mogą odebrać radość życia.

Ale jeżeli tak się stanie, w takich czy innych okolicznościach, to jest to moment, aby pójść jak Nikodem do Jezusa. Stanąć przed Nim, wyrzec się swojej dumy, swojego przekonania, iż panuję nad życiem, i stać się maluczkim, i pytać.... I narodzić się powtórnie, by dalej żyć, piękniej i wierniej.