Nauczanie

Wtorek, XIII Tydzień Zwykły, rok II, Mt 8,23-27

A On im rzekł: Czemu bojaźliwi jesteście, małej wiary? Potem wstał, rozkazał wichrom i jezioru, i nastała głęboka cisza. A ludzie pytali zdumieni: Kimże On jest, że nawet wichry i jezioro są Mu posłuszne?

 

Jezus podczas publicznej działalności poświęcił wiele czasu na nauczanie. Głoszenie nauki o Królestwie Bożym było Jego misją. Naukę tę ubarwiał licznymi przykładami zaczerpniętymi z życia - przypowieściami. Dzięki tym barwnym opowieściom otaczający Jezusa uczniowie mogli wiele zapamiętać z tego, co usłyszeli.

Jednak w ciągu tych kilku lat miały miejsce wydarzenia, który zrobiły na nich szczególne wrażenie. Do nich niewątpliwie możemy zaliczyć to, o czym czytamy dziś w Ewangelii wg św. Mateusza. Chodzi o uciszenie burzy na jeziorze. „Potem wstał, rozkazał wichrom i jezioru, i nastała głęboka cisza”. Dla uczniów składających się w większości z doświadczonych rybaków wydarzenie to musiało zrobić niezwykle wrażenie. Dobitnie pokazało, kim jest Jezus.

Uświadomili sobie, że nikt nie może stanąć i jednym słowem zmusić żywioły do posłuszeństwa. A Jezus to uczynił, wyrzekł słowo i stało się. Św. Mateusz zanotował ważny szczegół: „i nastała głęboka cisza”. Uciszenie burzy to dla uczniów kolejny dowód, że Jezus jest prawdziwie Synem Bożym. To szczęśliwe zakończenie burzącego krew w żyłach wydarzenia (kiedy myśleli, że koniec z nimi) wzmocniło ich wiarę.

Zdumieni i pełni zachwytu pytali: „Kimże On jest, że nawet wichry i jezioro są Mu posłuszne”. Oby i nam - obecnym uczniom Jezusa raz po raz udzielał się zachwyt, jakiego doświadczyli świadkowie tamtego wydarzenia.