Nawrócenie sprowadza miłosierdzie Boże

Środa, I Tydzień Wielkiego Postu, rok II, Jon 3,1-10

I uwierzyli mieszkańcy Niniwy Bogu, ogłosili post i oblekli się w wory od największego do najmniejszego. Doszła ta sprawa do króla Niniwy. Wstał więc z tronu, zdjął z siebie płaszcz, oblókł się w wór i siadł na popiele.

Z rozkazu króla i jego dostojników zarządzono i ogłoszono w Niniwie co następuje: «Ludzie i zwierzęta, bydło i trzoda niech nic nie jedzą, niech się nie pasą i wody nie piją. Niech obloką się w wory, niech żarliwie wołają do Boga. Niech każdy odwróci się od swojego złego postępowania i od nieprawości, którą popełnia swoimi rękami. Kto wie, może się odwróci i ulituje Bóg, odstąpi od zapalczywości swego gniewu, a nie zginiemy?» Zobaczył Bóg czyny ich, że odwrócili się od swojego złego postępowania. I ulitował się Bóg, i nie zesłał niedoli, którą im zagroził.

 

 

Jonasz jest jedną z ciekawszych postaci w Starym Testamencie, a księga nazwana od jego imienia, snuje ostrzegającą ludzi opowieść o karze i nawróceniu. Posłany przez Boga, by swoim głoszeniem przemienić Niniwę, miasto w Asyrii, które według opisu było tak wielkie, że potrzeba było trzech dni, by je przemierzyć wzdłuż i wszerz, podejmuje się tego zadania z dużą niechęcią i zwątpieniem, że jego wysiłki przyniosą jakikolwiek owoc. Było to bowiem miasto znane z pogańskich zwyczajów, rozpusty i bałwochwalstwa.

Jonasz rozpoczyna swoją misję, głosząc do mieszkańców miasta, że mają zaledwie 40 dni, by się nawrócić i uniknąć zniszczenia. Ta liczba wydaje się być symboliczna i nawiązywać do 40 dni powodzi i 40 lat, które Izraelici spędzili na pustyni. Ku wielkiemu zaskoczeniu proroka w jednym dniu wszyscy mieszkańcy okazali skruchę poprzez post w worze pokutnym i popiele. Nawet sam król daje przykład pokuty i nawrócenia, by uniknąć karzącej ręki Boga. Ten obraz też wydaje się symboliczny w kontekście Wielkiego Postu i naszych aktów pokutnych.

Konsekwentnie Bóg, doceniając ich wolę przemiany i nawrócenia, nie zsyła na nich kary, ale od niej odstępuje i zachowuje miasto i wszystkich mieszkańców.

To piękny obraz Bożego miłosierdzia dla tych, którzy mają szczerą wolę przemiany i nawrócenia, którzy podejmują wysiłki, by odejść od własnych przewinień, uznać je przed Bogiem i żałować za grzech. W pewnym sensie każdy mógłby utożsamiać się z wołaniem Jonasza do mieszkańców Niniwy, kiedy wsłuchujemy się w zaproszenie do przemiany życia w tym okresie Wielkiego Postu.