Nie bój się!

Czwartek, XXXIV Tydzień Zwykły, rok I, Łk 21,20-28

Jezus powiedział do swoich uczniów: „Skoro ujrzycie Jerozolimę otoczoną przez wojska, wtedy wiedzcie, że jej spustoszenie jest bliskie. Wtedy ci, którzy będą w Judei, niech uciekają w góry; ci, którzy są w mieście, niech z niego uchodzą, a ci po wsiach, niech do niego nie wchodzą. Będzie to bowiem czas pomsty, aby się spełniło wszystko, co jest napisane. Biada brzemiennym i karmiącym w owe dni. Będzie bowiem wielki ucisk na ziemi i gniew na ten naród: jedni polegną od miecza, a drugich zapędzą w niewolę między wszystkie narody. A Jerozolima będzie deptana przez pogan, aż czasy pogan przeminą. Będą znaki na słońcu, księżycu i gwiazdach, a na ziemi trwoga narodów bezradnych wobec szumu morza i jego nawałnicy. Ludzie mdleć będą ze strachu w oczekiwaniu wydarzeń zagrażających ziemi. Albowiem moce niebios zostaną wstrząśnięte. Wtedy ujrzą Syna Człowieczego, nadchodzącego w obłoku z wielką mocą i chwałą. A gdy się to dziać zacznie, nabierzcie ducha i podnieście głowy, ponieważ zbliża się wasze odkupienie”.

 

Chrystus mówi dziś o czasach ostatecznych. Jest to zapowiedź końca świata. Chrystus nie chce nas straszyć, ale umocnić. Wokół nas jest wiele trudności, tragedii, wojen, cierpienia, nienawiści, zła, odrzucenia, prześladowania. To wszystko może nas przerażać. Może nas to też prowadzić do większego zaufania Bogu.

„Gdy się to dziać zacznie, nabierzcie ducha i podnieście głowy, ponieważ zbliża się wasze odkupienie”. Zbliża się Chrystus, który nadaje sens życiu. „Odwagi! Ja jestem, nie bójcie się”.

Panie, proszę Cię, dodaj sił i zaufania, bym każdego dnia zapraszał Cię do mojego życia.