Nie ma w innym imieniu zbawienia

Piątek, Piątek Wielkanocy, rok A, Dz 4,1-12

Gdy Piotr i Jan przemawiali do ludu, po uzdrowieniu chromego, podeszli do nich kapłani i dowódca straży świątynnej oraz saduceusze oburzeni, że nauczają lud i głoszą zmartwychwstanie umarłych w Jezusie. Zatrzymali ich i oddali pod straż aż do następnego dnia, bo już był wieczór. A wielu z tych, którzy słyszeli naukę, uwierzyło. Liczba mężczyzn sięgała pięciu tysięcy. Następnego dnia zebrali się ich przełożeni i starsi, i uczeni w Jeruzalem: arcykapłan Annasz, Kajfasz, Jan, Aleksander i ilu ich było z rodu arcykapłańskiego. Postawiwszy ich pośrodku, pytali: «Czyją mocą albo w czyim imieniu uczyniliście to?». Wtedy Piotr napełniony Duchem Świętym powiedział do nich: «Przełożeni ludu i starsi! Jeżeli przesłuchujecie nas dzisiaj w sprawie dobrodziejstwa, dzięki któremu chory człowiek odzyskał zdrowie, to niech będzie wiadomo wam wszystkim i całemu ludowi Izraela, że w imię Jezusa Chrystusa Nazarejczyka – którego wy ukrzyżowaliście, a którego Bóg wskrzesił z martwych – że dzięki Niemu ten człowiek stanął przed wami zdrowy. On jest kamieniem odrzuconym przez was budujących, tym, który stał się głowicą węgła. I nie ma w żadnym innym zbawienia, gdyż nie dano ludziom pod niebem żadnego innego imienia, przez które moglibyśmy być zbawieni».

 

To nie papież Franciszek, wcześniej Benedykt XVI, Jan Paweł II, Jan Paweł I, Paweł VI... Oni giną w blasku i mocy Jezusa Chrystusa. Źle by było, gdyby czyjeś imię było ponad to imię: JEZUS. Wobec tego nie ja ani nie Ty, ale Jezus – w Jezusie jest moc zbawienia. Jednak to nie sam Jezus, ale także ja i Ty jesteśmy tymi, którzy mają zaświadczyć, że w żadnym innym imieniu nie ma zbawienia.

Kiedy ktoś Cię spyta, dlaczego wierzysz i tak żyjesz, to czy odpowiesz, że to dzięki Jezusowi?