Nie patrz wstecz

Odpowiedź Jezusa: "Oto bowiem królestwo Boże pośród was jest", może nas niepokoić. Czy ja je widzę? Jezus twierdzi, że jest wokół mnie? Jeżeli go nie dostrzegam, może powinienem coś zmienić? Jednym ze sposobów, aby je zobaczyć już dziś, jest postępowanie zgodnie z tym, czego nauczał Jezus. Każdy nasz wybór Dobra, życie w zgodzie z Ewangelią, rozszerza królestwo Boże na ziemi. Pomagamy w pewien sposób Jezusowi w Jego królowaniu już dziś. W ten sposób nie tylko je dostrzeżemy, ale przyczynimy się do jego trwania.

Trąd to bardzo niebezpieczna choroba. W czasach Pana Jezusa trędowate osoby były izolowane od zdrowych, miały zakaz zbliżania się do miast i wsi, a całe swe życie musiały przebywać w odosobnieniu, żyjąc zazwyczaj w głębokiej biedzie.

Dla Żydów trędowaci byli osobami odrzuconymi przez Boga, nieczystymi oraz skażonymi grzechem. A przez to wyrzuconymi ze wspólnoty wierzących.

Miłość to nie są emocje, to nie są „motyle w brzuchu”. Miłość wyraża się w konkretnych czynach, decyzjach. Przykazania i odniesienie do nich pokazuje, kim jest dla mnie Bóg. Dekalog to konkretny sposób życia, nie zawsze łatwy, ale zawsze wskazujący na moją tożsamość, określający, kim jestem i kim jest Bóg dla mnie. Chcesz sprawdzić swoją miłość do Boga – przyłóż ją do przykazań, zobacz, czy życie mieści się na drodze dekalogu. Miłość to konkret wyrażony w zgodności z tym, co Bóg mówi poprzez swoje przykazania.

"Proszę w imię miłości, bo taki już jestem". Pozwalając Jezusowi kształtować nasze serca, zgadzamy się również być głosicielami Jego prawd w sytuacjach, które po ludzku nas przerastają. Święty Paweł musiał napisać bardzo trudny list. Sprawa była delikatna, wymagała dobrego rozeznania i podjęcia odważnych działań. Autor listu uformowany przez Chrystusa rozwiązał problem po Bożemu. Czasem musimy przypomnieć innym, że postępujemy tak czy inaczej, bo tak zachowuje się chrześcijanin.

Wizja sądu ostatecznego, ponownego przyjścia Chrystusa i wszystkich wydarzeń, sytuacji, jakie będą temu czasowi towarzyszyć, może napawać lękiem, a nawet przerażeniem. TO może stać się w każdej chwili, lecz tylko Bóg wie, kiedy ten czas nastanie.

Trzeba nam tak żyć, jakby każdy dzień miał być naszym ostatnim. Trzeba nam, w naszej zwyczajnej – nudnej czy też burzliwej – codzienności być gotowym na niespodziewane, które jednak wcześniej lub później nastąpić musi.

W całej historii przyjaźni Boga i człowieka chodzi zawsze o to jedno, o czuwanie. Tak samo było w czasach dawnych, minionych. Tak samo i teraz. Zawsze Bogu chodzi o uratowanie człowieka, o zbawienie, o szczęście. Za każdym razem Bóg napomina, uprzedza, wskazuje drogę właściwą, środki ratujące. Niestety tak samo jak wtedy człowiek zamyka uszy, staje się we własnym mniemaniu mądrzejszy od Boga.