Nie stracisz

Niedziela, XXXII Tydzień Zwykły, rok B, 1 Krl 17,10-16

Prorok Eliasz poszedł do Sarepty. Kiedy wchodził do bramy tego miasta, pewna wdowa zbierała tam sobie drwa. Zawołał ją i powiedział: «Daj mi, proszę, trochę wody w naczyniu, abym się napił». Ona zaś zaraz poszła, aby jej nabrać, ale zawołał za nią i rzekł: «Weź, proszę, dla mnie i kromkę chleba!» Na to odrzekła: «Na życie Pana, Boga twego! Już nie mam pieczywa – tylko garść mąki w dzbanie i trochę oliwy w baryłce. Właśnie zbieram kilka kawałków drewna i kiedy przyjdę, przyrządzę sobie i memu synowi strawę. Zjemy to, a potem pomrzemy». Eliasz zaś jej powiedział: «Nie bój się! Idź, zrób, jak rzekłaś; tylko najpierw zrób z tego mały podpłomyk dla mnie i przynieś mi! A sobie i swemu synowi zrobisz potem. Bo tak mówi Pan, Bóg Izraela: Dzban mąki nie wyczerpie się i baryłka oliwy nie opróżni się aż do dnia, w którym Pan spuści deszcz na ziemię». Poszła więc i zrobiła, jak Eliasz powiedział, a potem zjadł on i ona oraz jej syn, i tak było co dzień. Dzban mąki nie wyczerpał się i baryłka oliwy nie opróżniła się, zgodnie z obietnicą, którą Pan wypowiedział przez Eliasza.

 

Nigdy nie stracisz, jak oddasz cokolwiek bliźniemu, co jest dla Ciebie ważne. Nigdy nie zbiedniejesz, kiedy mu oddasz coś, czego mieć już nie będziesz. Nigdy nie będziesz miał mniej, kiedy otwierasz swoje serce przed drugim człowiekiem. Miłość jest podobna w obfitości do Eliaszowego dzbana mąki i baryłki oliwy. Ale tylko podobna, ponieważ miłość nie wyczerpuje się, nawet jak spadnie deszcz.