Nie znam was…

Poniedziałek, Święto św. Teresy Benedykty od Krzyża (9 sierpnia), rok I, Mt 25,1-13

Jezus opowiedział swoim uczniom tę przypowieść: «Królestwo niebieskie podobne jest do dziesięciu panien, które wzięły swoje lampy i wyszły na spotkanie oblubieńca. Pięć z nich było nierozsądnych, a pięć roztropnych. Nierozsądne wzięły lampy, ale nie wzięły z sobą oliwy. Roztropne zaś razem z lampami zabrały również oliwę w naczyniach. Gdy się oblubieniec opóźniał, zmorzone snem wszystkie zasnęły. Lecz o północy rozległo się wołanie: „Oblubieniec idzie, wyjdźcie mu na spotkanie”. Wtedy powstały wszystkie owe panny i opatrzyły swe lampy. A nierozsądne rzekły do roztropnych: „Użyczcie nam swej oliwy, bo nasze lampy gasną”. Odpowiedziały roztropne: „Mogłoby i nam, i wam nie wystarczyć. Idźcie raczej do sprzedających i kupcie sobie”. Gdy one szły kupić, nadszedł oblubieniec. Te, które były gotowe, weszły z nim na ucztę weselną i drzwi zamknięto. W końcu nadchodzą i pozostałe panny, prosząc: „Panie, panie, otwórz nam”. Lecz on odpowiedział: „Zaprawdę powiadam wam, nie znam was”. Czuwajcie więc, bo nie znacie dnia ani godziny».

 

Być może oddychamy z ulgą, gdy ktoś, kogo nie darzymy sympatią lub się go boimy, stwierdzi, że nas nie zna. 

Gdybyśmy jednak mieli te słowa usłyszeć od Jezusa?! Mnie po plecach przechodzą dreszcze… To jedne z tych słów, których nigdy nie chciałabym usłyszeć. Nie od Jezusa…

Cóż więc pozostaje? Czuwać i napełniać lampy naszego życia miłością, by starczyło jej, gdy przyjdzie Oblubieniec, by wiedział, że to my… By rozpoznał nas po dobrych owocach…