Obyś był gorący

Odpowiedziała im: «Zabrano Pana mego i nie wiem, gdzie Go położono». 
Gdy to powiedziała, odwróciła się i ujrzała stojącego Jezusa, ale nie wiedziała, że to Jezus. 
Rzekł do niej Jezus: «Niewiasto, czemu płaczesz? Kogo szukasz?». 
Ona zaś sądząc, że to jest ogrodnik, powiedziała do Niego: «Panie, jeśli ty Go przeniosłeś, powiedz mi, gdzie Go położyłeś, a ja Go wezmę». 
Jezus rzekł do niej: «Mario!». 
A ona obróciwszy się powiedziała do Niego po hebrajsku: «Rabbuni», to znaczy: «Nauczycielu». 
Rzekł do niej Jezus: «Nie zatrzymuj Mnie; jeszcze bowiem me wstąpiłem do Ojca. Natomiast udaj się do moich braci i powiedz im: „Wstępuję do Ojca mego i Ojca waszego oraz do Boga mego i Boga waszego”». 
Poszła Maria Magdalena oznajmiając uczniom: «Widziałam Pana i to mi powiedział».


       Wspominana dziś w liturgii Kościoła Maria Magdalena jest najlepszym przykładem pokazującym nam, co dzieje się z człowiekiem, kiedy spocznie na nim miłosne spojrzenie Boga. Miłość Boga odmieniła, "przemeblowała" życie Marii  o 180 stopni. 
           Doświadczenie miłości, wybrania zawsze odmienia życie, dobrze widać to u zakochanych, a jeszcze pełniej u tych, którzy na zawsze powierzyli sobie nawzajem swoje życie. Człowiek, doświadczając miłości, rozkwita; stać go na podjęcie się zadań, co do których sądził, że nigdy ich nie wykona, że nie potrafiłby aż tyle poświęcić, wytrzymać. A jednak... okazuje się, że może, potrafi, wręcz chce, bo... kocha.
         Miłość, której doświadczyła Maria Magdalena uwolniła ją od zła, które całkowicie demolowało jej życie, a jednocześnie wyzwoliła do prawdziwego kochania drugiego człowieka. Można powiedzieć, że Maria Magdalena we wszystkim była pierwsza, najlepsza. Zarówno w grzechu, jak i w łasce.
        "Obyś był zimny albo gorący!" czytamy w Ap 3,15. Bóg nie chce ludzi miałkich. Chce, byśmy płonęli miłością. Bierzmy przykład z Marii Magdaleny, jak to czynić, jak przejść z lodu grzechu do żaru miłości.