Ocalenie

Niedziela, XXX Tydzień Zwykły, rok B, Jr 31,7-9

Tak mówi Pan: «Wykrzykujcie radośnie na cześć Jakuba, weselcie się pierwszym wśród narodów! Głoście, wychwalajcie i mówcie: Pan wybawił swój lud, Resztę Izraela! Oto sprowadzę ich z ziemi północnej i zgromadzę ich z krańców ziemi. Są wśród nich niewidomi i dotknięci kalectwem, kobieta brzemienna wraz z położnicą: powracają wielką gromadą. Oto wyszli z płaczem, lecz wśród pociech ich przyprowadzę. Przywiodę ich do strumienia wody równą drogą – nie potkną się na niej. Jestem bowiem ojcem dla Izraela, a Efraim jest moim synem pierworodnym».

 

Zapowiedź ocalenia od zagłady „reszty” jest wezwaniem przez Boga ustami proroka do uwielbienia. Oni nie są doskonali, nie są bez skazy, ale... nie są sami. Bóg jest z nimi i On ich przyprowadzi prostą drogą do źródła. Bo ten Ojciec na zagładę swych dzieci nie dozwoli. Nie można więc Go nie uwielbiać.