Odkryć Bożą Prawdę

W Jerozolimie, po długiej wymianie zdań, przemówił Piotr do apostołów i starszych: «Wiecie, bracia, że Bóg już dawno wybrał mnie spośród was, aby z moich ust poganie usłyszeli słowa Ewangelii i uwierzyli. Bóg, który zna serca, zaświadczył na ich korzyść, dając im Ducha Świętego tak samo jak nam. Nie zrobił żadnej różnicy między nami a nimi, oczyszczając ich serca przez wiarę. Dlaczego więc teraz Boga wystawiacie na próbę, nakładając na uczniów jarzmo, którego ani ojcowie nasi, ani my sami nie mieliśmy siły dźwigać. Wierzymy przecież, że będziemy zbawieni przez łaskę Pana Jezusa tak samo jak oni». Umilkli wszyscy, a potem słuchali opowiadania Barnaby i Pawła o tym, jak wielkich cudów i znaków dokonał Bóg przez nich wśród pogan. A gdy i oni umilkli, zabrał głos Jakub i rzekł: «Posłuchajcie mnie, bracia! Szymon opowiedział, jak Bóg raczył wybrać sobie Lud spośród pogan. Zgadzają się z tym słowa Proroków, bo napisano: „Potem powrócę i odbuduję przybytek Dawida, który znajduje się w upadku. Odbuduję jego ruiny i wzniosę go, aby pozostali ludzie szukali Pana i wszystkie narody, nad którymi wzywane jest imię moje – mówi Pan, który to sprawia. To są Jego odwieczne wyroki”. Dlatego ja sądzę, że nie należy nakładać ciężarów na pogan nawracających się do Boga, lecz napisać im, aby się wstrzymali od pokarmów ofiarowanych bożkom, od nierządu, od tego, co uduszone, i od krwi. Z dawien dawna bowiem w każdym mieście są ludzie, którzy co szabat czytają Mojżesza i wykładają go w synagogach».

Dzisiejszy fragment z Dziejów Apostolskich pomaga nam zrozumieć, w jaki sposób Kościół rozeznaje wolę Bożą i jak stara się pomóc każdemu odnaleźć drogę zbawienia.

Gdy we wspólnocie młodego jeszcze Kościoła pojawił się problem, zebrano się, by go przedyskutować. Widzimy jednak, że ostanie słowo należało do św. Piotra jako przewodnika wyznawców Chrystusa. Wobec jego słów wszyscy umilkli. Potem przed zebranymi pojawili się Barnaba i Paweł – ludzie, którzy bezpośrednio zajmowali się omawianym zagadnieniem i przedstawili sytuację, którą dziś nazywamy "praktyką duszpasterską". Na koniec apostoł Jakub zaprezentował argumenty z Pisma Świętego i tradycji ojców, które pomogły w podjęciu decyzji.

Pomimo upływu wieków i wielu przemian Kościół, czyli wspólnota, do której należymy, stara się w ten sam sposób odczytywać obecność Boga we współczesnym świecie. Uznawanie i respektowanie tego porządku działania w Kościele dają nam gwarancję, że wiernie idziemy za naszym Mistrzem Jezusem Chrystusem.