Odnawiającą moc Boga

Środa, VI Tydzień Zwykły, rok I, Mk 8,22-26

Jezus i uczniowie przyszli do Betsaidy. Tam przyprowadzili Mu niewidomego i prosili, żeby się go dotknął. On ujął niewidomego za rękę i wyprowadził go poza wieś. Zwilżył mu oczy śliną, położył na niego ręce i zapytał: «Czy coś widzisz?» A gdy ten przejrzał, powiedział: «Widzę ludzi, bo gdy chodzą, dostrzegam ich niby drzewa». Potem znowu położył ręce na jego oczy. I przejrzał on zupełnie, i został uzdrowiony; wszystko widział teraz jasno i wyraźnie. Jezus odesłał go do domu ze słowami: «Tylko do wsi nie wstępuj!».

 

Dzisiejsza Ewangelia opowiada nam o Jezusowym uzdrowieniu w dwóch etapach. Najpierw Jezus, używając swojej śliny i rąk, prowadzi niewidomego do pierwszego etapu przejrzenia. Działanie Jezusa przypomina nam akt stworzenia. Bóg z prochu ziemi ulepił człowieka. Gest Jezusa jest aktem nowego stworzenia. Używa On śliny, która wskazuje na słowo, i swoich rąk jako akt stwórczy Boga. Drugi etap prowadzi do całkowitego uzdrowienia. Jezus ponownie używa swoich rąk, co jest znakiem nieustannego odnawiania człowieka przez łaskę Bożą oraz wyrazem otwarcia człowieka na Jego działanie. Ten cud zachęca nas do nieustannego otwierania się na odnawiającą stwórczą działalność Boga przez Jezusa Chrystusa w Duchu Świętym w naszym codziennym życiu.

Duchu Święty, otwieraj nasze serca na odnawiającą moc Boga.