Okres pracy nad sobą

Jezus powiedział do swoich uczniów: «Strzeżcie się, żebyście uczynków pobożnych nie wykonywali przed ludźmi po to, aby was widzieli; inaczej bowiem nie będziecie mieli nagrody u Ojca waszego, który jest w niebie. Kiedy więc dajesz jałmużnę, nie trąb przed sobą, jak obłudnicy czynią w synagogach i na ulicach, aby ich ludzie chwalili. Zaprawdę, powiadam wam: ci otrzymali już swoją nagrodę. Kiedy zaś ty dajesz jałmużnę, niech nie wie lewa twoja ręka, co czyni prawa, aby twoja jałmużna pozostała w ukryciu. A Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odda tobie. Gdy się modlicie, nie bądźcie jak obłudnicy. Oni to lubią w synagogach i na rogach ulic wystawać i modlić się, żeby się ludziom pokazać. Zaprawdę, powiadam wam: otrzymali już swoją nagrodę. Ty zaś, gdy chcesz się modlić, wejdź do swej izdebki, zamknij drzwi i módl się do Ojca twego, który jest w ukryciu. A Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odda tobie. Kiedy pościcie, nie bądźcie posępni jak obłudnicy. Przybierają oni wygląd ponury, aby pokazać ludziom, że poszczą. Zaprawdę, powiadam wam, już odebrali swoją nagrodę. Ty zaś, gdy pościsz, namaść sobie głowę i obmyj twarz, aby nie ludziom pokazać, że pościsz, ale Ojcu twemu, który jest w ukryciu. A Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odda tobie».

Wielki Post ma być dla nas czasem nawrócenia i refleksji nad życiem. Pytamy zatem siebie, jak żyć po chrześcijańsku, aby nasze życie podobało się Bogu. Jezus, nauczając swoich uczniów, daje im konkretne wskazówki. Mają przede wszystkim wystrzegać się obłudy, która często prowadzi do pychy. Niby to czynimy dobro, ale wymagamy, aby wszyscy nas podziwiali i chwalili naszą gorliwość. Nasza modlitwa ma być skromna i dyskretna. Wtedy też przyniesie nam najwięcej duchowych owoców. Wymagania Jezusa nie są proste. Dotykają one sedna naszej doświadczonej przez grzech ludzkiej natury, tak często skłonnej do wywyższania się i przesady. Czterdzieści dni Wielkiego Postu, które rysują się przed nami, to na pewno okazja do większej niż zazwyczaj pracy nad sobą.