Oto Baranek Boży

Sobota, I Tydzień po Narodzeniu Pańskim, rok I, J 1,35-42

Jan stał wraz z dwoma swoimi uczniami i gdy zobaczył przechodzącego Jezusa, rzekł: «Oto Baranek Boży». Dwaj uczniowie usłyszeli, jak mówił, i poszli za Jezusem. Jezus zaś, odwróciwszy się i ujrzawszy, że oni idą za Nim, rzekł do nich: «Czego szukacie?» Oni powiedzieli do Niego: «Rabbi! – to znaczy: Nauczycielu – gdzie mieszkasz?» Odpowiedział im: «Chodźcie, a zobaczycie». Poszli więc i zobaczyli, gdzie mieszka, i tego dnia pozostali u Niego. Było to około godziny dziesiątej. Jednym z dwóch, którzy to usłyszeli od Jana i poszli za Nim, był Andrzej, brat Szymona Piotra. Ten spotkał najpierw swego brata i rzekł do niego: «Znaleźliśmy Mesjasza» – to znaczy: Chrystusa. I przyprowadził go do Jezusa. A Jezus, wejrzawszy na niego, powiedział: «Ty jesteś Szymon, syn Jana; ty będziesz nazywał się Kefas» – to znaczy: Piotr.

 

Dzisiejsza Ewangelia ukazuje nam kolejne spotkanie Jana i jego uczniów z Jezusem.

Na sam widok Jezusa Jan mówi: "Oto Baranek Boży". Słyszymy te słowa na każdej Mszy Świętej, tuż przed przyjęciem Pana Jezusa w Komunii.

Pan Jezus zauważył, że uczniowie Jana poszli za Nim. Zapytali Mistrza, gdzie mieszka. Mieszkanie kojarzy nam się z miejscem bezpiecznym, oazą spokoju, ciepłem, bliskimi relacjami. Andrzej nie zostawił radości spotkania Mesjasza tylko dla siebie. Powiedział o tym swojemu bratu, który po śmierci Jezusa został pierwszym papieżem.

Pamiętajmy, że my też jesteśmy uczniami Jezusa i już na ziemi możemy mieszkać razem z Nim. Zaprośmy Go zatem do naszych domów, do naszych serc i zanieśmy Go naszym braciom i siostrom, czyli wszystkim ludziom, których spotykamy.