Pamiętaj o innych

Wtorek, Św. Jozafata, biskupa i męczennika (12 listopada), rok I, Łk 17,7-10

Jezus powiedział do swoich apostołów: „Kto z was, mając sługę, który orze lub pasie, powie mu, gdy on wróci z pola: "Pójdź i siądź do stołu"? Czy nie powie mu raczej: "Przygotuj mi wieczerzę, przepasz się i usługuj mi, aż zjem i napiję się, a potem ty będziesz jadł i pił"? Czy dziękuje słudze za to, że wykonał to, co mu polecono? Tak mówcie i wy, gdy uczynicie wszystko, co wam polecono: "Słudzy nieużyteczni jesteśmy; wykonaliśmy to, co powinniśmy wykonać”.

 

Dzisiaj Jezus mówi do nas w kolejnej przypowieści. Wydaje się, że zupełnie nie pasuje ona do dzisiejszych czasów. Nie mamy przecież sług, a pewnie nikt, albo niewielu z Was, musi brać udział w oraniu pola czy wypasaniu zwierząt. Pozwólcie więc, że dzisiejszą przypowieść przełożę na nasz współczesny język.

Kto z Was, będąc dzieckiem swoich rodziców, powie im, gdy wrócą zmęczeni z pracy: „odpocznij sobie, połóż się, usiądź choć na chwilę”. Czy nie powie im raczej: „mamo, jestem głodny, daj mi obiad, uszykuj mi strój na trening, chcę coś słodkiego”.

I co? Byliście kiedyś w takiej sytuacji? Zdarza się Wam dziękować rodzicom za to, co dla Was robią, za ich troskę i starania?

Pomyślcie o tym, a jutro spróbujcie mile zaskoczyć swoich rodziców.