Paradoks

Niedziela, XXVIII Tydzień Zwykły, rok C, Łk 17,11-19

Stało się, że Jezus zmierzając do Jerozolimy przechodził przez pogranicze Samarii i Galilei. Gdy wchodził do pewnej wsi, wyszło naprzeciw Niego dziesięciu trędowatych. Zatrzymali się z daleka i głośno zawołali: "Jezusie, Mistrzu, ulituj się nad nami". Na ich widok rzekł do nich: "Idźcie, pokażcie się kapłanom". A gdy szli, zostali oczyszczeni. Wtedy jeden z nich widząc, że jest uzdrowiony, wrócił chwaląc Boga donośnym głosem, upadł na twarz do nóg Jego i dziękował Mu. A był to Samarytanin. Jezus zaś rzekł: "Czy nie dziesięciu zostało oczyszczonych? Gdzie jest dziewięciu? Żaden się nie znalazł, który by wrócił i oddał chwałę Bogu, tylko ten cudzoziemiec". Do niego zaś rzekł: "Wstań, idź, twoja wiara cię uzdrowiła".

 

Paradoks: choroba usuwa podziały społeczne. Przebywanie bowiem z Samarytanami było dla Żydów czymś co najmniej niestosownym. A tu widzimy, że na pograniczu Samarii i Galilei przedstawicieli dwóch nieznoszących się nawzajem grup społecznych połączyło jedno cierpienie. Następny paradoks: wobec daru łaski wraca podział... Tylko Samarytanin wraca z wdzięcznością za cud oczyszczenia z choroby. Domyślać się można, że tych dziewięciu pozostałych było Żydami. Dlaczego nie przyszli podziękować? Powiesz mi: przecież poszli do kapłanów złożyć stosowną ofiarę za uzdrowienie z trądu, jak im zresztą polecił Jezus. Jezus mimo to oczekiwał, że w Tym, który ich uzdrowił, rozpoznają Syna Bożego, źródło łaski.

Jak ja zachowuję się wobec darowanej mi łaski Bożej?