Pełnić wolę Ojca

Pan Jezus działa cuda teraz, dziś! Tak jak działał kiedyś, gdy uzdrowił córeczkę przełożonego synagogi. Ty i ja możemy Go prosić, o co tylko chcemy. Możemy zwracać się o zdrowie dla Mamy i Taty, dla Babci i Dziadka, dla tych wszystkich, którzy tego potrzebują. Pan Jezus słucha i pomaga. Módl się dziś, jutro i nie ustawaj w prośbach do Pana Boga.

Pan Jezus od momentu, kiedy zaczął nauczać, wzbudzał ogromne zainteresowanie. Otaczający i spotykający Go ludzie, widząc cuda, których dokonywał, chcieli wiedzieć, kim tak naprawdę był. Rozmawiali o Nim, próbowali przypisać Mu jakieś imię. Dlatego, kiedy Jezus zapytał, za kogo uważają Go ludzie, z ust uczniów padło tak wiele odpowiedzi. Porównywano Pana Jezusa między innymi do Jana Chrzciciela czy do wielkich proroków. Bez wątpienia uznawano Go za kogoś niezwykłego ze względu na znaki, które czynił, i naukę, którą głosił.

„Dla nieśmiertelności bowiem Bóg stworzył człowieka”. To zdanie w pełni odzwierciedla to, co kryje się w sercu każdego z nas – pragnienie nieśmiertelności. Bo to jest największe marzenie człowieka. Żyć wiecznie… To nasze pragnienie bierze się właśnie z Boga, który tak, a nie inaczej stworzył człowieka. I to był stan harmonii. Jednak człowiek odrzucił ją i zgrzeszył. Grzech burzy Boży zamysł. I to on przynosi nam śmierć, tę cielesną, ale także i tę duchową.

Bóg lubi zaskakiwać – przekonujemy się o Jego nieskończonej pomysłowości, która wymyka się ludzkim sposobom pojmowania rzeczywistości właściwie od chwili stworzenia. Wtedy wszystko wydarzyło się przez Słowo, które zapragnęło uczynić świat przestrzenią dla rozpoznania i przyjęcia Miłości. A później przez historię poszczególnych ludzi Stwórca objawiał nie tylko żywe zainteresowanie, ale wkraczał bez skrępowania w rzeczywistość, by ją nasycać miłosierdziem.

W dzisiejszym fragmencie Ewangelii moją uwagę zwróciły słowa Jezusa „Dziecko nie umarło, tylko śpi”.

Przypomniały mi bowiem ważną prawdę, że wierzący chrześcijanin nie umiera, tylko udaje się na spoczynek, zasypia, ponieważ śmierć jest tylko chwilą, po której człowiek zmartwychwstaje (biskup Łazarz Puhalo).

Zapewnia nas o tym choćby św. Paweł, pisząc, iż nie chce, abyśmy byli w niewiedzy co do tych, którzy zasnęli, abyśmy się nie smucili jak inni, którzy nie mają nadziei (1 Tes 4,13).

Kiedy choruje ktoś bliski, szukam pomocy, gdzie się da. Kiedy umiera, coś we mnie panikuje i jestem gotów na wiele. Ale czy jestem gotów na wiarę?

Jair był zapewne przerażony, umierało jego dziecko. Znalazł Jezusa i nadzieja na nowo ożyła, bo Nauczyciel zgodził się przyjść do jego domu. I nagle pojawili się ludzie, którzy przecież z troską oznajmiają, że dziewczynka umarła, ale jednak z wyrzutem kontynuują – po co trudzić jeszcze Nauczyciela?