Pod drzewem figowym

Najczulsza, najtroskliwsza, najcierpliwsza, kochająca jednakowo przez wieki, każdemu, kto z ufnością prosi Ją o pomoc, wyprasza zdroje łask u swojego Syna, Matka Boga, MOJA MATKA.

Mamusiu, jak dobrze wiedzieć, jak cudownie mieć pewność, że o każdej porze dnia i nocy wysłuchujesz, utulasz, pocieszasz, opatrujesz, podtrzymujesz i wskazujesz właściwą drogę do Jezusa. Królowo Nieba i Ziemi, pragnę zawsze wypełniać Świętą wolę Twojego Syna. Wspieraj mnie, proszę, abym nie pobłądziła, aby ciężar krzyża nie przygniótł mnie zbyt mocno, aby każde moje działanie było miłe Twemu Synowi, a mojemu Bogu.

W tej oto godzinie, kiedy ukrzyżowany Jezus odchodzi do Ojca, daje nam swoją Matkę za naszą Matkę, bo wie, że bez Niej sobie nie poradzimy. Teraz Ta, która uwierzyła i wypowiedziała swoje „Fiat”, będzie podtrzymywać w wierze i ufności tych, których Jezus Jej polecił. Przez całe życie, krok po kroku Bóg przygotowywał Maryję na śmierć i zmartwychwstanie Syna. Ona wiedziała, że to Jej Syn zbawi świat. Jednakże myśl, w jaki sposób to się dokona, przebijała Jej serce jak miecz. Dlatego też cierpienie Maryi przez całe Jej życie, a szczególnie Jej umieranie w bólach rodzenia pod krzyżem przyniosło nowy, cudowny owoc – narodziny Kościoła, narodziny każdego z nas. A Matką dla Kościoła i dla nas stała się Maryja.

„Teraz nastało zbawienie, potęga i królowanie Boga naszego i władza Jego Pomazańca”.

Apokalipsa znaczy objawienie. Bóg pokazuje, co jest dla Niego najistotniejsze. Chce się objawić, chce być blisko człowieka, który się pogubił, który zostawił Boga, porzucił Jego obecność, działanie. Człowiek, odwracając się od Boga, tak naprawdę przeczy temu, co w nim pierwsze, podstawowe, najważniejsze, pierwotne. Odchodzi od Kogoś, na kogo jest podobieństwo, w Kim ma sens swojego istnienia.

Dziś czytamy o tym, jak Kościół broni swoich dzieci. Apostołowie, począwszy od św. Piotra, stają po stronie uciskanych przez swoich braci w wierze. Nawet z dobrej woli i w przekonaniu, że walczymy o czyjeś zbawienie, możemy skrzywdzić innych. We wspólnocie Kościoła pod przewodnictwem Apostołów jesteśmy w stanie rozeznać, co jest Bożym zamysłem, a co naszym widzimisię.

Mama to bardzo ważna osoba. Zanim się pojawimy na świecie, rozwijamy się w jej brzuszku. A po naszym narodzeniu to ona z miłością opiekuje się nami, karmi nas, troszczy się. Cały czas myśli o nas, gdy idziemy po raz pierwszy do przedszkola, a później do szkoły. I nawet gdy będziemy już dorośli, będzie nas wspierać w ważnych egzaminach, podczas nauki na studiach lub gdy zaczniemy pracować. Bo mama chce dać nam to, co najlepsze. Bo po prostu nas bardzo kocha.

Dzisiejsze słowo to prawdziwa torpeda! Takiego wyznania miłości jeszcze nie było! Jesteś tak mocno kochany przez Pana Jezusa, że gdybyś umiał to ogarnąć, płakałbyś ze szczęścia!

I jeszcze na koniec przepis na niekończące się poczucie szczęścia i radości: zachowuj  przykazania i trwaj w miłości Pana, tak jak On zachowuje przykazania swojego Taty i trwa w Jego miłości!