Podążać za Światłem

Święty Piotr w swoim liście przypomina nam, że zostaliśmy przez Jezusa odkupieni, tzn. odzyskani na nowo poprzez Jego drogocenną krew przelaną za nas. Używa przy tym obrazu „baranka bez skazy”. W starożytności niewolnicy mogli odzyskiwać wolność poprzez wykupienie czy zapłacenie okupu bądź przez samych siebie, bądź też przez kogoś innego.

W przypadku Jezusa nie mówimy o jakiejś walucie, srebrze czy złocie, która stała się zapłatą, ale o ofierze Jego życia, które dobrowolnie ofiarował, by uwolnić ludzi z niewoli grzechu po to, by przywrócić ich do życia w przyjaźni i bliskości z Bogiem.

Pierwsi chrześcijanie są świadomi, że znajdują się w kluczowym momencie historii. Czują się wyrwani z historii przez to, co proponuje im Chrystus w Ewangelii. Tymczasem Apostołowie, tu słyszymy św. Piotra, przypominają im o konieczności twardego stania na ziemi w aktualnej rzeczywistości, o patrzeniu z wiarą w przyszłość i o solidnym badaniu proroctw.

To Chrystus jest kluczem do zrozumienia całej historii i z pomocą Jego łaski należy podjąć wyzwania, jakie stoją przed nami.

W świecie, gdzie wszystko jest oceniane ludzką miarą, nie ma miejsca na Jezusa Chrystusa. Jeśli chcemy iść zgodnie z wolą Bożą, z powołaniem, jakie przygotował dla nas Bóg tu, na ziemi, musimy nauczyć się chodzić ścieżkami Pana. To towarzyszenie Panu Jezusowi wymaga od nas wielu wyrzeczeń, rezygnacji z rozwiązań prostych i łatwych oraz z ciągłego myślenia o sobie samych. To chodzenie ścieżkami Pana uczy nas służenia innym, patrzenia z miłością na drugiego człowieka.

W tekście dzisiejszej Ewangelii możemy przeczytać, iż opłaca się pójść za Panem Jezusem, bo ci, którzy coś tracą dla Pana Jezusa, otrzymują dużo więcej. Nie jest prawdą, że człowiek bogaty jest kimś ważnym. Pan Jezus sprzeciwia się takiemu podejściu.

Jezusowa postawa służby aż po oddanie życia na krzyżu stoi w ogromnym kontraście z pragnieniem uczniów bycia najważniejszymi, największymi. Postawa służby jest nieustannie jednym z największych wyzwań naszego życia chrześcijańskiego. Każda epoka Kościoła jasno pokazuje, jak bardzo jest aktualne wskazanie Jezusa do kształtowania postawy służby na Jego wzór. Jest to jedno z najskuteczniejszych narzędzi ewangelizacji. Nic tak bowiem nie pociąga, jak oddawanie życia w służbie drugiego człowieka, jak też nic tak nie niszczy, jak egoistyczne szukanie chwały, zaszczytów i własnej wielkości.

Kluczowe dla rozumienia istoty chrześcijaństwa są słowa wypowiedziane przez Jezusa w dzisiejszej Ewangelii: „Syn Człowieczy nie przyszedł, aby Mu służono, lecz żeby służyć”. Gdybyśmy wszyscy mieli postawę służebną i nikt nie nosił w sobie pragnienia wywyższania się ponad innych, na pewno nasz świat wyglądałby inaczej. Nie byłoby w nim wojen, przemocy, niesprawiedliwości. Niestety patrząc na to, co dzieje się wokół nas, musimy stwierdzić z przykrością, że jako chrześcijanie pod wieloma względami nie wypełniamy w pełni nauki, jaką zostawił nam Syn Boży.