Pokój

Środa, Święto św. Łukasza, ewangelisty (18 października), rok I, Łk 10,1-9

Powiedział też do nich: żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało; proście więc Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo. Idźcie, oto was posyłam jak owce między wilki. Nie noście z sobą trzosa ani torby, ani sandałów; i nikogo w drodze nie pozdrawiajcie! Gdy do jakiego domu wejdziecie, najpierw mówcie: Pokój temu domowi! Jeśli tam mieszka człowiek godny pokoju, wasz pokój spocznie na nim; jeśli nie, powróci do was. W tym samym domu zostańcie, jedząc i pijąc, co mają: bo zasługuje robotnik na swoją zapłatę. Nie przechodźcie z domu do domu. Jeśli do jakiego miasta wejdziecie i przyjmą was, jedzcie, co wam podadzą; uzdrawiajcie chorych, którzy tam są, i mówcie im: Przybliżyło się do was królestwo Boże.

 

Jezus wysyłając swoich uczniów na misję głoszenia królestwa Bożego, uczył ich, jak mają się zachowywać i co mówić. Pierwsze słowa, jakie uczniowie mieli wypowiadać, brzmią: „Pokój temu domowi”. Pierwsze słowa Jezusa po zmartwychwstaniu brzmiały: „Pokój wam”. Czy uczniowie to skojarzyli po pewnym czasie? Czy zorientowali się, że głosząc królestwo Boże głosili królestwo Zmartwychwstałego?