Pokora

Sobota, Św. Karola Boremeusza, biskupa (4 listopada), rok I, Łk 14,1.7-11

Tak mówił do nich: Jeśli cię kto zaprosi na ucztę, nie zajmuj pierwszego miejsca, by czasem ktoś znakomitszy od ciebie nie był zaproszony przez niego. Wówczas przyjdzie ten, kto was obu zaprosił, i powie ci: Ustąp temu miejsca; i musiałbyś ze wstydem zająć ostatnie miejsce. Lecz gdy będziesz zaproszony, idź i usiądź na ostatnim miejscu. Wtedy przyjdzie gospodarz i powie ci: Przyjacielu, przesiądź się wyżej; i spotka cię zaszczyt wobec wszystkich współbiesiadników. Każdy bowiem, kto się wywyższa, będzie poniżony, a kto się poniża, będzie wywyższony.

 

Pokora – bardzo ważna postawa duchowa. Zdając sobie sprawę z naszych zdolności, umiejętności, sukcesów, nie możemy zapominać, że to wszystko zawdzięczamy Bogu. On obdarza nas konkretnymi darami, ale zawsze jest to po coś – aby pomagać innym, aby udzielać się w parafii, rozwiązywać sytuacje wymagające konkretnej wiedzy czy zdolności.

To, co robimy, nie powinno odbywać się dla naszej chwały, ale w pokorze – wtedy także można być szczęśliwym i zadowolonym z dobrze wykonanego zadania...