Posłany przez Boga...

W Starym Testamencie dość często spotykamy się z przekonaniem, że z powodu grzechów i licznych niewierności Bóg cofa swe błogosławieństwo i opuszcza naród wybrany, aby go ukarać oraz dać mu czas na nawrócenie. Takie przekonanie widzimy np. u Gedeona, który rozmawiając z Aniołem Pana, mówi: A oto teraz Pan nas opuścił i oddał nas w ręce Madianitów (Sdz 6,13). Tak myślano pomimo tego, że na innym miejscu Bóg zapewniał: Czyż może niewiasta zapomnieć o swym niemowlęciu, ta, która kocha syna swego łona? A nawet gdyby ona zapomniała, Ja nie zapomnę o tobie (Iz 49,15). To przekonanie o opuszczeniu przez Boga przewijało się przez historię Izraela i było źródłem lęku, niepewności i braku wiary w dobroć Boga. I tak trwało do czasów Jezusa, skoro Zachariasz wyznaje z ulgą przekonanie o powrocie Boga do narodu wybranego.

Zachariasz jest dla mnie wzorem doświadczania radości z narodzenia Jezusa. Przez ostatnie dziewięć miesięcy przeżywał rekolekcje milczenia. Jego język został związany. Kiedy nadszedł czas wielkiej radości, nie skupia się na sobie czy swoim synu Janie, ale uwielbia "słońce wschodzące z wysoka". Dla niego nie jest najważniejsze to, co on przeżywa, ale to, co Bóg działa w świecie. Jego hymn jest dowodem wielkiej wiary i podziwu dla Słowa, które stało się ciałem i dało zbawienie wszystkim pokoleniom Izraela.

Postępuję według zamiarów podjętych w sercu, takie słyszę ponaglenie wewnętrzne, głos sumienia… Ale czy to, co słyszę, jest głosem Twoim, Boże? Postaw proroka na mojej drodze, Panie…

Czasy mesjańskie miały zacząć się od wejścia Mesjasza do świątyni dla odnowienia kultu. W Jezusie Chrystusie te zapowiedzi prorockie się wypełniają. Wchodzi On do świątyni, do domu Ojca, i tam zostaje ofiarowany. Tam też rozpoczyna swoje dzieło, dzieło oczyszczania. Dzięki Jego zbawczemu działaniu, którego najwyższym wyrazem będzie ofiara na ołtarzu krzyża, również ofiary składane przez lud Boży nabiorą nowego znaczenia, staną się miłe dla Pana.

Duch Święty napełnił Zachariasza, ojca Jana Chrzciciela, i przekazał mu wspaniałą wiadomość – Bóg rozpoczął swój wielki plan zbawienia człowieka, postanowił zesłać swojego Syna. Zachariasz już wie – jako pierwszy.

Dzisiejsza Ewangelia mówi o przyjściu na świat Jana Chrzciciela. Narodzenie Jana przyniosło ogromną radość jego rodzicom, którzy przecież mogli niejeden raz stracić nadzieję. Zarówno Elżbieta, jak i Zachariasz byli w podeszłym wieku, co było dla ludzi z zewnątrz znakiem, że nie mogą mieć już dzieci. A tu na przekór przekonaniom innych zostali szczęśliwymi rodzicami, ufającymi mocno Bogu i postępującymi zgodnie z wolą Bożą.