Pragnienie zbawienia

Wtorek, Najśw. Maryi Panny, Królowej (22 sierpnia), rok I, Mt 19,23-30

Jezus powiedział do swoich uczniów: «Zaprawdę, powiadam wam: Bogatemu trudno będzie wejść do królestwa niebieskiego. Jeszcze raz wam powiadam: Łatwiej jest wielbłądowi przejść przez ucho igielne, niż bogatemu wejść do królestwa niebieskiego». Gdy uczniowie to usłyszeli, bardzo się przerazili i pytali: «Któż więc może być zbawiony?» Jezus spojrzał na nich i rzekł: «U ludzi to niemożliwe, lecz u Boga wszystko jest możliwe». Wtedy Piotr rzekł do Niego: «Oto my opuściliśmy wszystko i poszliśmy za Tobą, cóż więc otrzymamy?» Jezus zaś rzekł do nich: «Zaprawdę, powiadam wam: Przy odrodzeniu, gdy Syn Człowieczy zasiądzie na swym tronie chwały, wy, którzy poszliście za Mną, zasiądziecie również na dwunastu tronach, aby sądzić dwanaście szczepów Izraela. I każdy, kto dla mego imienia opuści dom, braci, siostry, ojca, matkę, dzieci lub pole, stokroć tyle otrzyma i życie wieczne posiądzie na własność. Wielu zaś pierwszych będzie ostatnimi, a ostatnich pierwszymi».

 

Bogactwo, szczególnie to materialne, na którego zdobywanie nastawiony jest współczesny świat, jest niejednokrotnie wielką przeszkodą w osiągnięciu królestwa niebieskiego. „Któż więc może się zbawić?” – pytają zalęknieni uczniowie. „U ludzi to niemożliwe, lecz u Boga wszystko jest możliwe” (Mt 19, 26) – odpowiada Jezus. Powiedział tak dlatego, abym zrozumiał, jak wielkie znaczenie ma wzywanie Boga na pomoc. Tylko On może mi dopomóc w osiągnięciu mojego osobistego zbawienia, ale i w pomocy drugiemu człowiekowi w dojściu do nieba.

Panie, tak pragnę zbawienia! Dopomóż mi je osiągnąć i udziel mi daru radości wypływającej z nadziei przyszłej nagrody, która na mnie czeka za całkowite porzucenie wszystkiego i głoszenie wyłącznie Twojego Świętego Imienia.