Prawdziwa natura Jezusa Chrystusa

Środa, I Tydzień po Narodzeniu Pańskim, rok II, J 1,29-34

Jan zobaczył podchodzącego ku niemu Jezusa i rzekł: «Oto Baranek Boży, który gładzi grzech świata. To jest Ten, o którym powiedziałem: „Po mnie przyjdzie Mąż, który mnie przewyższył godnością, gdyż był wcześniej ode mnie”. Ja Go przedtem nie znałem, ale przyszedłem chrzcić wodą w tym celu, aby On się objawił Izraelowi». Jan dał takie świadectwo: «Ujrzałem ducha, który zstępował z nieba jak gołębica i spoczął na Nim. Ja Go przedtem nie znałem, ale Ten, który mnie posłał, abym chrzcił wodą, powiedział do mnie: „Ten, nad którym ujrzysz ducha zstępującego i spoczywającego na Nim, jest Tym, który chrzci Duchem Świętym”. Ja to ujrzałem i daję świadectwo, że On jest Synem Bożym».

 

Jan Chrzciciel w czasie chrztu Jezusa otrzymuje łaskę poznania prawdziwej natury Jezusa Chrystusa, wyznając, że Go wcześniej nie znał. Tajemnica osoby obiecanego Mesjasza całkowicie przerasta ludzkie oczekiwania. Jest On bowiem prawdziwym Bogiem, który stał się człowiekiem dla wybawienia nas ze zła. Ewangelia dzisiejsza daje nam wyraźnie zaproszenie do nieustannego pogłębiania naszego poznania Zbawiciela. Jeśli nie zaprzestaniemy w wysiłkach poznawania Jego osoby, to nigdy się nie wyczerpie nasz zachwyt nad Nim i dzięki temu rzeczywiste przyjmowanie Jego łaski, która wybawia nas ze zła.

Prośmy więc Ducha Świętego, którego ujrzał Jan, aby nam nieustannie objawiał Jezusa i Jego zbawczą moc.