Prawdziwe wyznanie wiary

Sobota, Święto świętych Apostołów Szymona i Judy Tadeusza (28 października), rok I, Łk 6,12-19

Pewnego razu Jezus wyszedł na górę, aby się modlić, i całą noc trwał na modlitwie do Boga. Z nastaniem dnia przywołał swoich uczniów i wybrał spośród nich dwunastu, których też nazwał apostołami: Szymona, któremu nadał imię Piotr, i brata jego, Andrzeja, Jakuba, Jana, Filipa, Bartłomieja, Mateusza, Tomasza, Jakuba, syna Alfeusza, Szymona z przydomkiem Gorliwy, Judę, syna Jakuba, i Judasza Iskariotę, który stał się zdrajcą. Zszedł z nimi na dół i zatrzymał się na równinie; był tam liczny tłum Jego uczniów i wielkie mnóstwo ludu z całej Judei i z Jeruzalem oraz z nadmorskich okolic Tyru i Sydonu; przyszli oni, aby Go słuchać i znaleźć uzdrowienie ze swych chorób. Także i ci, których dręczyły duchy nieczyste, doznawali uzdrowienia. A cały tłum starał się Go dotknąć, ponieważ moc wychodziła od Niego i uzdrawiała wszystkich.

 

Rozważanie dzisiejszej Ewangelii możemy podzielić na dwa dosyć istotne fragmenty. Pierwszy to kiedy Jezus mówi o przyznaniu się do wiary w Niego. To jest prawdziwe wyznanie wiary, dawanie świadectwa swoim życiem. Kto tak będzie żył, wtedy Jezus będzie z nim. Kto nie wyznaje wiary w Bóstwo Jezusa, wyparł się Jezusa, nie może liczyć, że Jezus będzie świadczył o nim na sądzie Bożym. To jest oczywiste.

Drugim niezwykle istotnym fragmentem jest podkreślenie ważności Ducha Świętego w naszym życiu. Grzech przeciwko Duchowi Świętemu jest największym grzechem, jakiego może się dopuścić człowiek. W czasie naszego ziemskiego życia cały czas opieramy się na radach Ducha Świętego. Gdy Go odrzucamy, zamykamy się na Jego działanie, wtedy niemożliwe jest poznanie Chrystusa. Gdy Jezus podczas rozesłania Apostołów przekazał im wielką mądrość, dar odpuszczania grzechów i uzdrawiania, to przekazał im Ducha Świętego, który uosabia wszystkie te cechy.

A Jezus znowu rzekł do nich: «Pokój wam! Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam». Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im: «Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane». Nie można oddzielać Ducha Świętego od Jezusa, tak jak nie można oddzielać Jezusa od Boga Ojca” (J 20, 21-23).

„Kto nie oddaje czci Synowi, nie oddaje czci Ojcu, który Go posłał. Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Kto słucha słowa mego i wierzy w Tego, który Mnie posłał, ma życie wieczne i nie idzie na sąd, lecz ze śmierci przeszedł do życia” (J 5, 23-24).