Prawo wypisane w sercu

Bracia: Jeżeli dzięki Chrystusowi taką ufność w Bogu pokładamy, to nie dlatego, żebyśmy uważali, iż jesteśmy w stanie pomyśleć coś sami z siebie, lecz wiemy, że ta możność nasza jest z Boga. On też sprawił, że mogliśmy stać się sługami Nowego Przymierza, przymierza nie litery, lecz Ducha; litera bowiem zabija, Duch zaś ożywia. Ale jeśli posługiwanie śmierci, utrwalone literami w kamieniu, dokonywało się w chwale, tak iż synowie Izraela nie mogli spoglądać na oblicze Mojżesza z powodu blasku jego oblicza, który miał przeminąć, to o ileż bardziej pełne chwały będzie posługiwanie Ducha? Jeżeli bowiem posługiwanie potępieniu jest chwałą, to o ileż bardziej będzie obfitować w chwałę posługiwanie sprawiedliwości. Wobec przeogromnej chwały okazało się w ogóle bez chwały to, co miało chwałę tylko częściową. Jeżeli zaś to, co przemijające, było w chwale, daleko więcej cieszy się chwałą to, co trwa.

W dzisiejszym fragmencie Listu do Koryntian spotykamy głęboką, a zarazem znaną nam z wcześniejszych kart Ewangelii teologię. Paweł przypomina nam słowa o Nowym i Wiecznym Przymierzu między Bogiem a ludźmi, które Chrystus przyniósł na ziemię jako nasz Zbawiciel i wyzwoliciel od grzechu i potępienia.

Autor Listu do Koryntian przeciwstawia starotestamentalne prawo Mojżesza nowemu prawu Ducha (Ducha Świętego). Znakiem tego ostatniego Jezus uczynił swe dzieło zbawienia człowieka. Już w trakcie ostatniej wieczerzy zaprosił uczniów do wypicia swej krwi z kielicha „Nowego Przymierza”, a Przymierze to dopełnił śmiercią na Golgocie, gdzie przelał swą krew w ofierze złożonej za nas wszystkich Ojcu. Paweł mówi, że to Przymierze jest „nowe”, ponieważ od chwili śmierci naszego Zbawiciela Boże Prawo zostało wypisane już nie zewnętrznie, czyli tak jak było dotąd – na tablicach kamiennych, a wewnętrznie – w sercach ludzi. To Nowe Przymierze jest doskonalsze od Starego. Paweł używa w dzisiejszym fragmencie greckich słów: gramma, wyrażającego „literę”, i pneuma wyrażającego Ducha. Gramma oznacza prawo Mojżeszowe interpretowane dosłownie i literalnie, natomiast pneuma – Ducha tego prawa, jego wewnętrzne znaczenie! To pierwsze prawo jest wyryte w skale i sprawuje nad człowiekiem władzę zewnętrzną, wywołując w nim strach i uczucie zniewolenia. To drugie wskazuje na nowy porządek, którego znakiem jest moc Ducha Świętego działająca w sercu wierzącego. Warto przypomnieć, że Prawo w Starym Testamencie jako rozporządzenie zewnętrzne wobec człowieka nie mogło być lekarstwem na grzeszność jego natury, a jego porządek prowadził do śmierci. Prawo Mojżeszowe dawało obietnicę życia zachowującym przykazania Boże i zapowiadało śmierć tym, którzy je lekceważyli. Natomiast, jak mówi Paweł, Duch przyniesiony przez Chrystusa przez dzieło zbawienia i jego skutki mieszka w sercach wierzących, pomaga omijać grzech, kieruje ku Jezusowi. Duch Święty ożywia i uświęca uczniów Chrystusa. Tu na ziemi dokonuje tego przez odnawianie ich umysłów i wewnętrzną przemianę. Pneuma jest Duchem Bożym, który pozwala żyć Nowym Przymierzem z Bogiem, przynosi Życie w świecie obecnym i przyszłym.