Przebiegły włodarz

Niedziela, XXV Tydzień Zwykły, rok C, Łk 16,1-13

Jezus powiedział do uczniów: «Pewien bogaty człowiek miał rządcę, którego oskarżono przed nim, że trwoni jego majątek. Przywołał więc go do siebie i rzekł mu: „Cóż to słyszę o tobie? Zdaj sprawę z twego zarządzania, bo już nie będziesz mógł zarządzać”. Na to rządca rzekł sam do siebie: „Co ja pocznę, skoro mój pan odbiera mi zarządzanie? Kopać nie mogę, żebrać się wstydzę. Wiem już, co uczynię, żeby mnie ludzie przyjęli do swoich domów, gdy będę odsunięty od zarządzania”. Przywołał więc do siebie każdego z dłużników swego pana i zapytał pierwszego: „Ile jesteś winien mojemu panu?” Ten odpowiedział: „Sto beczek oliwy”. On mu rzekł: „Weź swoje zobowiązanie, siadaj prędko i napisz: pięćdziesiąt”. Następnie pytał drugiego: „A ty ile jesteś winien?” Ten odrzekł: „Sto korców pszenicy”. Mówi mu: „Weź swoje zobowiązanie i napisz: osiemdziesiąt”. Pan pochwalił nieuczciwego rządcę, że roztropnie postąpił. Bo synowie tego świata roztropniejsi są w stosunkach z podobnymi sobie ludźmi niż synowie światłości. Ja też wam powiadam: Pozyskujcie sobie przyjaciół niegodziwą mamoną, aby gdy wszystko się skończy, przyjęto was do wiecznych przybytków. Kto w bardzo małej sprawie jest wierny, ten i w wielkiej będzie wierny; a kto w bardzo małej sprawie jest nieuczciwy, ten i w wielkiej nieuczciwy będzie. Jeśli więc w zarządzaniu niegodziwą mamoną nie okazaliście się wierni, to kto wam prawdziwe dobro powierzy? Jeśli w zarządzaniu cudzym dobrem nie okazaliście się wierni, to któż wam da wasze? Żaden sługa nie może dwom panom służyć. Gdyż albo jednego będzie nienawidził, a drugiego miłował; albo z tamtym będzie trzymał, a tym wzgardzi. Nie możecie służyć Bogu i Mamonie!»

 

Przebiegły włodarz z przypowieści wyśmienicie poradził sobie w trudnej sytuacji. Czyżby jednak Jezus, przywołując ten obraz, chciał pochwalić kłamstwo i nieuczciwość? Bynajmniej! Przypowieść chce podkreślić samą roztropność, aby dać uczniom Chrystusa pewne podobieństwo: podobnie jak roztropnym i przebiegłym okazał się włodarz, niech też roztropny okaże się uczeń Chrystusa, który potrafi wykorzystać wszystko, co niesie poszczególny dzień, by osiągnąć królestwo Boże.

Może warto zmierzyć się dzisiaj z pytaniem: czy my, ludzie wierzący, równie mocno, co ów włodarz, angażujemy nasze zdolności, wiedzę, czas, nasz „spryt”, aby zdobyć najwyższą nagrodę, jaką jest niebo?