Przez śmierć do życia

Wtorek, Uroczystość Św. Wojciecha, rok I, J 12,24-26

Jezus powiedział do swoich uczniów: „Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Jeżeli ziarno pszenicy wpadłszy w ziemię nie obumrze, zostanie tylko samo, ale jeżeli obumrze, przynosi plon obfity. Ten, kto miłuje swoje życie, traci je, a kto nienawidzi swego życia na tym świecie, zachowa je na życie wieczne. A kto by chciał Mi służyć, niech idzie za Mną, a gdzie Ja jestem, tam będzie i mój sługa. A jeśli kto Mi służy, uczci go mój Ojciec”.

 

„Jeżeli ziarno pszenicy wpadłszy w ziemię nie obumrze, zostanie tylko samo, ale jeżeli obumrze, przynosi plon obfity”. Czy w kulturze ukierunkowanej na czerpanie maksimum przyjemności jest możliwe zrozumienie konieczności umierania dla siebie, by znaleźć prawdziwe życie? Jednak prawdziwość tej zasady w dochodzeniu do pełni życia nie zależy od naszego zrozumienia czy też naszej zgody. To jest jedyna droga do prawdziwego szczęścia.

Dlatego prośmy Ducha Świętego o łaskę prowadzenia nas przez śmierć do życia.