Przygotowanie

"Gdy oni odchodzili od Niego, Piotr rzekł do Jezusa: „Mistrzu, dobrze, że tu jesteśmy. Postawimy trzy namio-ty; jeden dla Cienie, jeden dla Mojżesza i jeden dla Elia-sza. Nie wiedział bowiem, co mówi. Gdy jeszcze to mówił, zjawił się obłok i osłonił ich; zlękli się, gdy weszli w obłok. A z obłoku odezwał się głos: „To jest mój Syn umiłowany, Jego słuchajcie”. W chwili, gdy odezwał się ten głos, Jezus znalazł się sam.
A oni zachowali milczenie w owym czasie i nikomu nic nie mówili o tym, co widzieli."

Chwalebne ciało Chrystusa i nasze zmartwychwstanie.
W Starym i Nowym Testamencie dobrze znana była prawda o wskrzeszaniu umarłych. Prorok Elizeusz wskrzesił dziecko wdowy z Sarepty, a Ewangelie opisują trzy wskrzeszenia dokonane przez Pana Jezusa; wskrzeszenie młodzieńca z Naim, córki Jaira i wskrzeszenie Ła-zarza, przyjaciela Jezusa. Wskrzeszenie jest przywróce-niem zmarłego do normalnego życia ziemskiego. Osoby wskrzeszone przez Pana Jezusa zmarły po raz drugi definitywnie.
Zmartwychwstanie było czymś całkowicie nowym w nauczaniu Chrystusa. Gdy Pan Jezus pouczał Aposto-łów o swojej męce, śmierci i zmartwychwstaniu, Apostołowie nie rozumieli słowa „Zmartwychwstanie”. Tak pisze o tym św. Marek Ewangelista: „ A później, wyszedłszy stamtąd, szli przez Galileę. Lecz On nie chciał, żeby kto-kolwiek o tym wiedział. I mówił im też, że Syn Człowie-czy będzie wydany w ręce ludzi, że Go zabija, a On po trzech dniach zmartwychwstanie. Oni jednak nie rozumieli tych słów, ale też bali się Go pytać” (Mk 9,30-32).
  Nawet Jezus Zmartwychwstały wprowadzał Apostołów w zdumienie i napawał ich strachem. „A jedenastu uczniów udało się do Galilei w stronę góry wyznaczo-nej przez Jezusa. Kiedy Go zobaczyli, upadli na ziemię. Niektórzy jednak wątpili”. (Mt 28, 16-17). Opowiadanie o Tomaszu ukazuje również dobitnie, że uczniom Jezusa trudno było zrozumieć fakt Jego zmartwychwstania.
Dzisiejsza Ewangelia o Przemienieniu Pańskim często interpretowana jest, jako umocnienie uczniów, przed Jego męką i śmiercią. Możemy również rozumieć tę Ewangelia, jako praktyczne pouczenie Apostołów o zmartwychwstaniu, którego uprzednio nie rozumieli. Pan Jezus ukazał im na swoim przykładzie, że jest możliwe inne istnienie ciała, niż to ziemskie, sprawiające nam tyle trudności. Ciało chwalebne, ukazane Apostołom w czasie Przemienienia Pańskiego, jest częścią prawdy o zmartwychwstaniu.
Święty Paweł Apostoł poświęca dość dużo miejsca w swoich Listach, prawdzie o zmartwychwstaniu i chwa-lebnym ciele. Na początku pierwszego Listu do Koryntian pisze o wielkich rzeczach, jakie Bóg przygotował dla nas, na czas pośmiertny. „Ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało, ani serce człowieka nie zdołało pojąć, jak wielkie rzeczy przygotował Bóg tym, którzy Go miłują. Nam zaś objawił to Bóg przez Ducha” (1Kor 2, 9-10). Pierwszą rzeczą z tego bogactwa, jakie Bóg przygotował dla nas jest chwalebne ciało. Tak pisze o tym w Liście do Filipin św. Paweł Apostoł:
„Nasza ojczyzna jest w niebie i stamtąd oczekuje-my przyjścia naszego Pana, Jezusa Chrystusa. On to właśnie przemieni nasze ciało przemijające w ciało chwalebne, podobne do Jego ciała. Dokona zaś tego potęgą, jaką może poddać pod swoją władzę wszystko, co istnieje” (Flp 3,20-21).
Święty Paweł poświęca cały 15 rozdział 1 Listu do Koryntian zmartwychwstaniu Chrystusa i naszemu zmartwychwstaniu w dniu ostatecznym. O dniu naszego zmartwychwstania tak pisze: „ Zapewniam was, bracia, że ciało i krew nie mogą posiąść królestwa Bożego i że to, co zniszczalne, nie może mieć dziedzictwa w tym, co niezniszczalne. Oto ogłaszam wam tajemnicę: nie wszyscy pomrzemy, lecz wszyscy będziemy odmienieni. W jednym momencie, w mgnieniu oka, na dźwięk ostatniej trąby – zabrzmi, bowiem trąba – umarli powstaną nienaruszeni, a my będziemy odmienieni. Trzeba, żeby to, co zniszczalne, przyodziało się w to, co niezniszczalne, a to, co śmiertelne, aby się odziało w nieśmiertelność”(1Kor 15,50-54).
Ciało chwalebne, to właśnie takie ciało, jakie Pan Jezus ukazał Apostołom w czasie Przemienienia Pań-skiego. Maryja została wzięta do nieba w ciele chwaleb-nym i objawiała się ludziom właśnie w takim ciele chwa-lebnym. Maryja odeszła z tego świata, gdy miała przeszło 50 lat życia, a mimo tego, gdy ukazywała się ludziom, to miała ciało olśniewająco piękne. Bóg jest Miłosierny i nie chce zbudzić nas do nowego życia w naszym starczym i niedołężnym ciele. W dniu ostatecznym będziemy mieli ciało podobne do ciała Zmartwychwstałego Chrystusa i do ciała Maryi Wniebowziętej.
Innym darem naszego zmartwychwstania w dniu ostatecznym będzie dla nas dar bliskości bycia z Bogiem. Tak pisze o tym księga Apokalipsy:, „Kto ma uszy do słuchania, niech słucha, co mówi Duch do Kościołów: zwycięzcy dam mannę ukrytą, oraz biały kamień z wypi-sanym na nim nowym imieniem. A imię to nie będzie znane nikomu prócz tego, który je otrzymuje” (Ap 2,17). Manna ukryta i biały kamień z wypisanym na nim no-wym imieniem, są symbolem wielkiej intymności z Bo-giem, są ukazaniem relacji miedzy dwoma zaprzyjaźnionymi osobami.
Nadzwyczajnym darem naszego nowego życia z Bogiem będzie nieśmiertelność, nie będziemy więcej za-grożeni śmiercią, chorobami, starzeniem się. Ciało chwa-lebne będzie nam dane na zawsze, będzie podobne do ciała naszych pierwszych rodziców, żyjących w raju przed upadkiem. Do tego nowego życia trzeba się dobrze przygotować. Wielki Post jest przygotowaniem nie tylko do Świąt Wielkanocnych, lecz również naszym przygotowaniem się do nowego życia po śmierci, a szczególnie do naszego zmartwychwstania w dniu ostatecznym.

Fot. sxc.hu