Przymierze gwarancją porządku...

Sobota, V Tydzień Wielkiego Postu, rok II, Ez 37,21-28

I uczynię ich jednym ludem w kraju, na górach Izraela, i jeden król będzie nimi wszystkimi rządził, i już nie będą tworzyć dwóch narodów, i już nie będą podzieleni na dwa królestwa. I już nie będą się kalać swymi bożkami i wstrętnymi kultami, i wszelkimi odstępstwami. Uwolnię ich od wszystkich wiarołomstw, którymi zgrzeszyli, oczyszczę ich i będą moim ludem, Ja zaś będę ich Bogiem. Sługa mój, Dawid, będzie królem nad nimi, i wszyscy oni będą mieć jedynego Pasterza, i żyć będą według moich praw, i moje przykazania zachowywać będą i wypełniać. Będą mieszkali w kraju, który dałem słudze mojemu, Jakubowi, w którym mieszkali wasi przodkowie. Zamieszkają w nim oni i synowie, i wnuki ich na zawsze, a mój sługa, Dawid, będzie na zawsze ich władcą. I zawrę z nimi przymierze pokoju: będzie to wiekuiste przymierze z nimi. Osadzę ich i rozmnożę, a mój przybytek pośród nich umieszczę na stałe. Mieszkanie moje będzie pośród nich, i Ja będę ich Bogiem, a oni będą moim ludem. Ludy zaś pogańskie poznają, że Ja jestem Pan, który uświęca Izraela, gdy mój przybytek będzie wśród nich na zawsze".

 

Czy wierzę w przymierze pokoju zawarte przez Pana Boga także i ze mną?

Czy potrafię znaleźć swoje właściwe miejsce w otaczającym świecie, które wbrew powszechnie przekazywanym informacjom o chaosie, zostało w niezwykle wyjątkowy, uporządkowany sposób przygotowane właśnie dla mnie, dla Ciebie, dla nas?

Przymierze Boga z człowiekiem jest gwarancją ciągłego doświadczania Bożego miłosierdzia i współczucia. Bóg cierpliwie mówi do każdego z nas o możliwości uwolnienia i oczyszczenia... Chciejmy usłyszeć te słowa! Zróbmy następny krok i w najbliższych dniach, bezpośrednio poprzedzających nadchodzące Święta Wielkiej Nocy, przy kratkach konfesjonału udowodnić, że pragniemy żyć według Jego praw i zachowywać Jego przykazania.

Niech uporządkowanie naszych serc stanie się jednoczesnym zezwoleniem na chęć odnowy!