Przywołany Duch Święty

Poniedziałek, V Tydzień Wielkanocny, rok II, J 14,21-26

Jezus powiedział do swoich uczniów: «Kto ma przykazania moje i je zachowuje, ten Mnie miłuje. Kto zaś Mnie miłuje, ten będzie umiłowany przez Ojca mego, a również Ja będę go miłował i objawię mu siebie». Rzekł do Niego Juda, ale nie Iskariota: «Panie, cóż się stało, że nam się masz objawić, a nie światu?». W odpowiedzi rzekł do niego Jezus: «Jeśli Mnie kto miłuje, będzie zachowywał moją naukę, a Ojciec mój umiłuje go i przyjdziemy do niego, i mieszkanie u niego uczynimy. Kto nie miłuje Mnie, ten nie zachowuje słów moich. A nauka, którą słyszycie, nie jest moja, ale Tego, który Mnie posłał, Ojca. To wam powiedziałem, przebywając wśród was. A Paraklet, Duch Święty, którego Ojciec pośle w moim imieniu, On was wszystkiego nauczy i przypomni wam wszystko, co Ja wam powiedziałem».

 

Kto prawdziwie kocha (miłuje) Boga? Ten, kto zna i zachowuje przykazania, które zostawił Jezus. Jak trudno jest czasem poradzić sobie z ich przestrzeganiem, wie ten, kto świadomie mierzy się z grzechem, słabościami. Bóg jednak nie zostawia nas osamotnionymi w tej walce. Daje nam Parakleta, Ducha Świętego.

Paraklet (gr. przywołany) oznacza każdego, kto występuje na korzyść drugiego: orędownik, pomocnik, pośrednik, rzadziej adwokat. Czasem Jezusa nazywa siebie Parakletem u Boga – wstawia się On u Boga za nami z powodu naszych grzechów. 

W tzw. „mowie pożegnalnej”, którą notuje św. Jan Ewangelista, Jezus mówi o „innym Paraklecie”, którego utożsamia się z „Duchem prawdy”. Jego zadanie w gminach (wspólnotach chrześcijańskich) polega na zachowaniu i dopełnieniu objawienia w Chrystusie, a wobec świata – na oskarżaniu z powodu grzechów. Paraklet został posłany przez Ojca. Może objawić się tylko tym, którzy wierzą. 

Bóg daje nam pomoc: „On was wszystkiego nauczy i przypomni wam wszystko, co Ja wam powiedziałem”. Zwracajmy się zatem często do Ducha Świętego, aby był z nami w walce o świętość. Abyśmy miłowali Boga nie tylko słowem, ale i czynem.