Przywrócić jedność

Niedziela, I Tydzień Wielkiego Postu, rok B, Mk 1,12-15

Duch wyprowadził Jezusa na pustynię. A przebywał na pustyni czterdzieści dni, kuszony przez Szatana, i był ze zwierzętami, aniołowie zaś Mu służyli. Gdy Jan został uwięziony, Jezus przyszedł do Galilei i głosił Ewangelię Bożą. Mówił: «Czas się wypełnił i bliskie jest królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię!».

 

Dzisiejszy tekst Ewangelii przenosi nas na pustynię, na której Jezus, kuszony przez diabła, przebywa wraz ze zwierzętami i aniołami.

Podczas lektury tego fragmentu moją uwagę zwróciły właśnie owe „zwierzęta”, o których nie wspomnieli pozostali Ewangeliści. Zastanowiło mnie więc, w jakim celu św. Marek o nich wspomniał.

Zwierzęta to nasi „starsi bracia”, których Bóg powołał do życia, zanim jeszcze człowiek został stworzony. Od początku uczestniczą w naszych losach i towarzyszą nam, przez co między nami a nimi wykształciła się pewna pierwotna więź i naturalna harmonia.

Niestety dramatyczne skutki grzechu człowieka dotknęły całe stworzenie, a więc również zwierzęta. Odtąd boją się one człowieka i unikają jego obecności, traktując go często jak zagrożenie. Grzech wywołał nieporządek, który zniweczył pierwotną harmonię i jedność. Sprawił liczne i głębokie podziały: między człowiekiem a Bogiem, między ludźmi oraz między ludźmi a światem, w tym także zwierzętami (ks. W. Chrostowski).

To w Chrystusie dokonuje się przywrócenie Edenu, a więc powrót do pełnej wspólnoty i harmonii pozbawionej strachu i lęku. Niemowlę igrać będzie na gnieździe kobry, dziecko włoży swą rękę do kryjówki żmii (Iz 11,8).

Niech ten okres Wielkiego Postu będzie czasem przywracania w nas jedności i harmonii nie tylko ze sobą, ale także z otaczającym nas stworzeniem, które trwa w nadziei, że również i ono zostanie wyzwolone z niewoli zepsucia, by uczestniczyć w wolności i chwale dzieci Bożych (Rz 8,19-21).