Radość w Adwencie

Poniedziałek, II Tydzień Adwentu, rok I, Iz 35,1-10

Pokrzepcie ręce osłabłe, wzmocnijcie kolana omdlałe!Powiedzcie małodusznym: "Odwagi! Nie bójcie się! Oto wasz Bóg, oto pomsta; przychodzi Boża odpłata; On sam przychodzi, aby was zbawić. Wtedy przejrzą oczy niewidomych i uszy głuchych się otworzą. Wtedy chromy wyskoczy jak jeleń i język niemych wesoło krzyknie. Bo trysną zdroje wód na pustyni i strumienie na stepie; spieczona ziemia zmieni się w staw, spragniony kraj w krynice wód, badyle w kryjówkach, gdzie legały szakale, na trzcinę z sitowiem. Będzie tam droga czysta, którą nazwą Drogą Świętą. Nie przejdzie nią nieczysty, gdy odbywa podróż, i głupi nie będą się tam wałęsać. Nie będzie tam lwa, ni zwierz najdzikszy nie wstąpi na nią ani się nie znajdzie, ale tamtędy pójdą wyzwoleni i odkupieni przez Pana powrócą. Przybędą na Syjon z radosnym śpiewem, ze szczęściem wiecznym na twarzach. Osiągną radość i szczęście, ustąpi smutek i wzdychanie.

 

Takiego nagromadzenia biblijnych tekstów mówiących o radości, jakie spotykamy w Adwencie, nie znajdziemy chyba w żadnym innym okresie /poza wielkanocnym, choć nieco w innym wymiarze/. Radość z tego, że nasz Pan jest tym, który przychodzi. To radość z tego, że On jest Osobą, Emmanuelem. Nie jest jakąś abstrakcją, ale żywym Bogiem!