Radykalizm

Środa, Św. Wacława (28 września), rok II, Łk 9,57-62

Gdy Jezus z uczniami szedł drogą, ktoś powiedział do Niego: «Pójdę za Tobą, dokądkolwiek się udasz». Jezus mu odpowiedział: «Lisy mają nory i ptaki podniebne – gniazda, lecz Syn Człowieczy nie ma miejsca, gdzie by głowę mógł położyć». Do innego rzekł: «Pójdź za Mną». Ten zaś odpowiedział: «Panie, pozwól mi najpierw pójść pogrzebać mojego ojca». Odparł mu: «Zostaw umarłym grzebanie ich umarłych, a ty idź i głoś królestwo Boże». Jeszcze inny rzekł: «Panie, chcę pójść za Tobą, ale pozwól mi najpierw pożegnać się z moimi w domu». Jezus mu odpowiedział: «Ktokolwiek przykłada rękę do pługa, a wstecz się ogląda, nie nadaje się do królestwa Bożego».

 

Słowa Jezusa do chcących pójść za Nim wskazują na bardzo ważną cechę postawy każdego, kto szczerze wyznaje wiarę w Jezusa Chrystusa. Otóż nie ma nic ważniejszego nad przyjęcie i głoszenie Ewangelii.

Dlaczego taki radykalizm? Tylko bowiem taka postawa pozwala na rzeczywisty wzrost królestwa Bożego w sercach ludzkich i przynoszenie owoców już w ziemskim życiu.

Trzeba mieć odwagę proszenia Ducha Świętego o umiejętność szukania królestwa Bożego w każdej sprawie codziennego życia, woli stawiania Ewangelii w centrum każdej, nawet najdrobniejszej czynności. Z błogosławieństwem +